Steamroller Assault

heavy/thrash metal

Line-up
Witchkiller - Guitars
Stormtrooper - Throat
Mad Dog - Drums
Garrett - Guitar
Basstard - Bass

Ex-members

Hellhound - Drums
Zerstorer - Bass
Machine - Vocals
Billy The Kid - Guitar

Αναφορικά με την ιστορία των Steamroller Assault θα μπορούσα απλά να σας παραπέμψω στα λόγια του Witchkiller στο myspace (το link είναι παρακάτω) όπου και δεν θα σας μείνει άντερο από την περιγραφή. Παρά ταύτα όμως θα γράψω 2-3 λογάκια. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 1999 στα έγκατα της Αθήνας. Αιτία για τη δημιουργία του γκρουπ δεν ήταν μόνο η (ευτυχής) έμπνευση της στιγμής, αλλά και ένα μεγάλο γαμώτο αναφορικά με το που πάει το μέταλ (με τις nu(no)metal αηδίες κλπ). Βέβαια ο δρόμος δεν ήταν ακριβώς στρωμένος με ροδοπέταλα και τέλος πάντων εν μέσω εμποδίων τελικώς οι Steamroller Assault κυκλοφορούν το 2001 την πρώτη τους δουλειά υπό τον τίτλο Steamroller. To 2006 κυκλοφόρησε η δεύτερη δουλειά της μπάντας, το Raw and Filthy. Μουσικά οι Steamroller Assault προσφέρουν ένα κάπως... ιδιόρρυθμο ιδίωμα. Θα τολμούσα να χαρακτηρίσω την μουσική τους ως ένα κράμα από Motorhead και Razor με εμφανείς επιρροές έως και από... blues! Πως γίνεται αυτό, θα μου πείτε; Αν ακούσετε την μπάντα θα διαπιστώσετε και μόνοι σας ότι όλα γίνονται. Τον ήχο τους θα τον χαρακτήριζα εξαιρετικά "βρώμικο" (οι καταβολές των Motorhead γαρ) και πολύ ενδιαφέροντα. Όπως και να'χει, το όλο αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Αυτό που λέμε, metal ρε παιδάκι μου... Μια τελευταία σημείωση: αν κι εδώ υπεισέρχονται τα προσωπικά μου γούστα, όχι ότι δεν έχουν ωραία τραγούδια, αλλά θα μπορούσα να πω ότι και μόνο που έχουν τραγούδι σαν το Born for Destruction, δεν χρειάζεται να αναφέρω όλα τα υπόλοιπά τους. Έλα όμως που το 2006 έβγαλαν μεταξύ άλλων στην δεύτερή τους δουλειά το ασύλληπτο Iron Death, που είναι απλά ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει ελληνικό συγκρότημα. Εξαιρετικό συγκρότημα, αναμφίβολα από τα πολύ καλά που διαθέτουμε και σίγουρα από αυτά που γουστάρω πολύ.

Κυκλοφορίες

Steamroller (2001)

Raw and Filthy (2006)

Λίγα δικά μου λόγια

Οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή δεν με είχαν πολυενθουσιάσει. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν μπορώ να προσδιορίσω τον λόγο που δεν με είχαν πολυενθουσιάσει, απλά το αναφέρω ως γεγονός. Κάποια στιγμή λοιπόν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και τους είδα ζωντανά, όπου εννοείται πως ήμουν ολίγον τι, σκεπτικός. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς χρόνος για να συνειδητοποιήσω ότι "εδώ πέρα κάτι δεν πάει καλά...". Και όντως δεν πήγαινε, διότι με λίγα μόλις τραγούδια οι Steamroller Assault μου είχαν ανατρέψει πλήρως την εικόνα που είχα γι'αυτούς και που είχε αποδειχθεί τελείως εφαλμένη. Κατ' αρχήν το συγκρότημα νομίζω ότι ζει και αναπνέει για τις συναυλίες. Απίστευτο πάρτυ, τρελή πώρωση, ατελείωτο ξύλο. Δίχως να θέλω να αδικήσω κανένα συγκρότημα, νομίζω ότι οι Steamroller είναι από τα πιο χορταστικά συγκροτήματα που μπορεί να παρακολουθήσει άνθρωπος επί σκηνής (όπως και οι Convixion φυσικά!), με πολύ δυνατή σκηνική παρουσία και τον ήχο τους να έρχεται απευθείας από την ιστορική δεκαετία του 80. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να τους επανεξετάσω και ευτυχώς, διότι τελικώς το συγκρότημα έχουν εξελιχθεί σε ένα από τα πολύ αγαπημένα μου. Δεν είναι τόσο τα πωρωτικά κομμάτια που (γενικώς και ειδικώς) διαθέτουν, όσο η όλη φάση που προσφέρουν και ιδίως συναυλιακά. Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να διαθέτουμε συγκροτήματα που παίζουν σαν... οπαδοί, δηλαδή που προσφέρουν αυτό που θα ήθελαν και τα ίδια να ακούνε. Όσες φορές τους έχω δει το έχω καταευχαριστηθεί.
Κάτι ακόμη: προανέφερα το Iron Death πιο πάνω (που είναι από τα πολύ αγαπημένα μου μέταλ τραγούδια γενικώς)... Έχω εκφράσει και ευθέως την απορία μου στον Witchkiller (του οποίου μάλιστα η απάντηση με ικανοποίησε πάραυτα!) πως είναι δυνατόν ελληνικό συγκρότημα να έβγαλε τέτοιο αριστούργημα. Τελικώς είναι δυνατόν και ξέρετε γιατί; Διότι γι'αυτόν τον λόγο έχουμε επιλέξει να ασχολούμαστε με την ελληνική σκηνή, διότι έχουμε γκρουπάρες, όσο κι αν αυτό κάθεται στον λαιμό μερικών....

Ιστοσελίδες
Steamroller Assault
Οι Steamroller Assault στο myspace

Steamroller Assault- Born for Destruction

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Steamroller Assault- Iron Death

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

(μην παραλείψετε να διαβάσετε τους στίχους του Iron Death. Απλά αριστουργηματικοί!)

Witchkiller επί τω έργω. Δώστε βάση στην γκριμάτσα: ο ορισμός του "έχω πωρωθεί που παίζω" σε όλο του το μεγαλείο. Φανταστείτε λοιπόν τι γίνεται κάτω...

Strikelight

heavy metal

Line-up
George Stavropoulos - Vocals
Nick Papakostas - Guitar
... - Guitar
Thodoris Vogiatzis - Bass
Anestis Apistolas - Drums

Ex-members

George Hararis - Guitars
Nick Dienis - Guitars
Bill Xirokostas - Drums

Η ιστορία των Strikelight ξεκινάει κάπου στο 1999 στην Καλλιθέα, οπότε και δημιουργήθηκαν από τον μπασίστα Θοδωρή Βογιατζή. Οι αλλαγές στην σύνθεση ήταν πολλές, ιδίως στην αρχή. Η μουσική γραμμή της μπάντας όμως αυστηρά μία: nwobhm κι άγιος ο θεός... Αρχές του 2004 κυκλοφορούν το demo τους Born by Fire κι ενώ στο ενδιάμεσο είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με διάφορες συμμετοχές σε συναυλίες, ενώ αργότερα την ίδια χρονιά κυκλοφορεί η έως τώρα μοναδική πλήρης δισκογραφική παρουσία του συγκροτήματος υπό τον τίτλο Strikelight, ενώ το 2007 έβγαλαν και ένα cd-single υπό τον τίτλο My Living Hell το οποίο ουσιαστικά είναι τα "προεόρτια" του επικείμενου δεύτερού τους cd που ακόμη περιμένουμε. Για την ώρα το συγκρότημα βρίσκεται σε αναζήτηση δεύτερου κιθαρίστα πάντως. Αξίζει πάντως ν'αναφέρω ότι με την ομώνυμή τους δουλειά έγινε πραγματικός πανικός: είναι όντως τόσο καλή και μάλιστα σε ένα είδος που δεν μπορώ να πω ότι έχουμε και ιδιαίτερες δάφνες ως χώρα. Και η αλήθεια είναι ότι μας λείπουν κι άλλα τέτοια συγκροτήματα που να παίζουν απλό, στρωτό και μελωδικό heavy, όπως οι Strikelight.

Κυκλοφορίες

Born of Fire (demo) (2004)

Strikelight (2004)

My Living Hell (2007)

Λίγα δικά μου λόγια

Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάζομαι από το nwobhm, οπότε και τα συγκροτήματα που το ακολουθούν συνήθως με αφήνουν αδιάφορο. Πρέπει να είναι πραγματικά καλή μια μπάντα αυτού του στυλ για να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Και οι Strikelight ομολογουμένως είναι μια τέτοια. Όταν είχε κυκλοφορήσει το cd μου το είχε βάλει ο Γρηγόρης να το ακούσω και είχαμε πάθει πλάκα με τον Mad Putcher που ήμασταν μαζί εκείνη την στιγμή. Εξαιρετικές συνθέσεις, απλό και μελωδικό μέταλ. Τι άλλο να ζητήσεις. Επίσης να κάνω μια ειδική αναφορά για το συγκρότημα: είναι γνωστό ότι όλες οι μπάντες στις συναυλίες είναι συνήθως πολύ καλύτερες από αυτά που παρουσιάζουν στο στούντιο. Ιδίως οι Strikelight το... παρακάνουν! Εξαιρετική συναυλιακή μπάντα που μεταμορφώνεται από το ήδη καλό στο εκπληκτικά καλύτερο επί σκηνής. Πραγματική εμπειρία το να την παρακολουθήσεις. Και με πολύ ωραίο γούστο στις διασκευές κιόλας... Αναμφίβολα πρόκειται για μεγάλη ελπίδα για το μέλλον.

Ιστοσελίδες
Strikelight
Οι Strikelight στο myspace

Strikelight- Inner Voice

Strikelight- My Living Hell
Strikelight-My Living Hell

InnerWish

power metal

Line-up
Babis Alexandropoulos - Vocals
Thimios Krikos - Guitar
Manolis Tsigos - Guitar
Antonis Mazarakis - Bass
Terry Moros - Drums

Ex-members
Giannis Papanikolaou - Vocals
Pavlos Balatsoukas - Drums
Alexis Levenderis - Bass
Dimitris Papalexis - Keyboards
Panagiotis Myolonas - Keyboards
Fotis Giannakopoulos - Drums

Οι InnerWish δημιουργήθηκαν στην Αθήνα περί το 1995 από τον Θύμιο Κρίκο, τον Γιάννη Παπανικολάου και τον Μανώλη Τσίγγο. Στόχος τους, τι άλλο; Να παίζουν καλό μέταλ, ακριβώς όπως οι μπάντες που γούσταραν. Το 1998 κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους με τίτλο Waiting for the Dawn, το οποίο είναι κυριολεκτικά αριστούργημα (και που επανακυκλοφόρησε πριν κάποιον καιρό από την Eat Metal). Το 1998 κυκλοφορούν ένα split single με τους Reflection υπό τον τίτλο Realms of the Night, και τελικώς η επόμενη δισκογραφική τους δουλειά έρχεται μόλις το 2004 με τίτλο Silent Faces. To Inner Strenght που για την ώρα είναι η τελευταία τους δουλειά κυκλοφόρησε το 2006. Οι InnerWish είναι πραγματικά μια εκπληκτική μπάντα, από τις πολύ μεγάλες όχι απλά της χώρας μας, αλλά της Ευρώπης ολόκληρης θα έλεγα. Βέβαια από μιαν άλλη άποψη είναι ένα εξαιρετικά... "εκνευριστικό" συγκρότημα, αφού κάθε φορά που τους ακούσω θα αναρωτηθώ πόσο μεγαλύτερη απήχηση θα είχαν αν ήταν πχ Αμερικάνοι, σκέψη που πάντοτε με εκνευρίζει. Η μουσική τους είναι διεθνών προδιαγραφών, δεν το συζητάμε αυτό. Επίσης, εάν δεν απατώμαι, είναι και το πρώτο ελληνικό συγκρότημα που δίνει πολύ μεγάλη προσοχή στην παραγωγή (το Silent Faces είχε απίστευτη παραγωγή μιλάμε). Πραγματικά πολύ μεγάλο συγκρότημα που δυστυχώς αδικείται λόγω εθνικότητας. Και δεν κάνω πλάκα σε αυτό. Ναι μεν πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που ως χώρα διαθέτουμε τέτοιες μπάντες, από την άλλη όμως όταν σκέφτεσαι τι χαντάκωμα πέφτει μόνο και μόνο επειδή είναι ελληνικές μπάντες είναι να σε πιάνει μελαγχολία. Αξίζουν πολλά παραπάνω, δεν το συζητάμε.
Πριν πάμε παρακάτω, να αναφέρω ένα ακόμη ιστορικό στοιχείο: ο Γιάννης Παπανικολάου όταν αποφάσισε το κάπου στο 1999 να αποχωρήσει από την μπάντα, δεν έμεινε ιδιαίτερα πολύ καιρό αδρανής: μάλλον όλοι έχετε ακουστά τους Παπαροκάδες, των οποίων ήταν τραγουδιστής.

Κυκλοφορίες

Waiting for the Dawn (1998)

Waiting for the Dawn (single) (2000)

Silent Faces (2004)

Inner Strenght (2006)

Λίγα δικά μου λόγια

Θυμάμαι πριν 2-3 χρόνια είχα βάλει σε έναν πιτσιρικά ν'ακούσει InnerWish (νομίζω το Dancer of the Storm πρέπει να ήταν) και είχε ενθουσιαστεί από το... αμερικάνικο συγκρότημα που του είχα μόλις συστήσει και άκουγε. Μάλιστα, με ρώταγε και λεπτομέρειες, αν πρόκειται να έρθουν Ελλάδα, πόσους δίσκους έχουν κλπ. Δεν είναι ότι προσπαθούσα να του κάνω πλύση εγκεφάλου, άλλωστε αν είσαι κολλημένος, έτσι θα παραμείνεις. Δεν γουστάρω με τίποτε όμως την ηλίθια νοοτροπία (για την ακρίβεια τη σιχαίνομαι) ότι ελληνικό=de facto κακό. Όταν του είπα ότι το συγκρότημα είναι ελληνικό, με κοίταζε με ένα βλέμμα που -μην λέω ψέματα- ακόμη και σήμερα το θεωρώ ως ένα από τα πιο χαζά που έχω δει ποτέ μου. Μάλλον πήγαινε ασορτί με την χαζή νοοτροπία. Διότι οι InnerWish είναι πραγματικά τεράστια μπάντα. Δεν το συζητάμε αυτό. Στο εξωτερικό κάνουν αμάν για τέτοιες γκρουπάρες κι εμείς εδώ αναρωτιώμαστε για ποιον λόγο ν'ασχοληθούμε με ένα ελληνικό συγκρότημα. Θα τους χαρακτήριζα εξαιρετικά μερακλήδες κιόλας (αν κρίνω από την δουλειά που κάνουν) εκτός από εξαιρετικούς μουσικούς. Βέβαια δεν μπορώ να κρύψω την μεγάλη "συμπάθειά" μου προς τον πρώτο τους δίσκο, ο οποίος είναι και από τους πλέον αγαπημένους μου και τον οποίο θεωρώ γενικά πολύ μπροστά σε πολλούς τομείς. Αυτά είναι γούστα θα μου πείτε. Δεκτόν. Η ουσία ελάχιστα αλλάζει όμως: νομίζω ότι οι InnerWish είναι από τα πολύ βαριά "χαρτιά" της σκηνής μας, συγκρότημα με μεγάλες δυνατότητες και τεράστιο ταλέντο. τα σέβη μου.

Ιστοσελίδες
InnerWish
Οι InnerWish στο myspace

InnerWish- Silent Faces

Inner Wish- Inner Strength (live)

InnerWish- Bleeding Soul

Battleroar

epic heavy metal

Line-up
Marco Concoreggi - Vocals
Kostas "H.K." Tzortzis - Guitar
Manolis Karazeris - Guitar
Kostas "S.K." Makrikostas - Bass
Nick Papadopoulos - Drums

Ex-members
Vagelis Krouskas - Vocals
Christos Remoundos - Bass

Θεωρώ ότι οι Βattleroar δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Από τους καλύτερους πρέσβεις μας στο εξωτερικό, ένα συγκρότημα που με το μεράκι του για καλό μέταλ κρατάει πολύ ψηλά την ελληνική σημαία (κατά κύριο λόγο, διότι υπάρχει και μια ιταλική μέσα...). Δημιουργήθηκαν το 2000 στην Αθήνα με σκοπό μάλλον να τα σπάνε βάσει των γούστων τους και με το πέρασμα του χρόνου πέτυχαν να παραμείνουν έτσι (πράγμα που δεν είναι και λίγο αν το καλοσκεφτούμε). Η πρώτη τους "γνωριμία" με το κοινό ήταν το ομώνυμο demo το 2001. Το επόμενο έτος κυκλοφορούν ένα εφτάρι υπό τον τίτλο Dragonship και από το 2003 αρχίζει κάπως να μπαίνει το νερό στο αυλάκι: το 2003 κυκλοφορεί η πρώτη κανονική δουλειά του συγκροτήματος, ονόματι Battleroar (μα φυσικά!). Δύο χρόνια μετά, το 2005, κυκλοφορεί η δεύτερη δουλειά τους, Age of Chaos, ενώ το 2008 κυκλοφόρησε το τρίτο τους cd με τίτλο To Death and Beyond. Η μουσική τους προέρχεται από την περίοδο που γουστάρουν περισσότεροι (όπως και αρκετοί από εμάς): τα 80s. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το όνομα της μπάντας έχει προκύψει από έναν στίχο του Singing Swords των Heavy Load. Πολύ επικοί γενικώς και ειδικώς, είναι ένα συγκρότημα που -όσο γίνεται- χαίρει αναγνωρίσεως και στο εξωτερικό (και μπράβο τους διότι το αξίζουν). Εξάλλου έχουν και σημαντική σκηνική παρουσία όχι μόνο εντός Ελλάδος αλλά και έξω (KIT, Swordbrothers, Headbanger's κλπ, κλπ), ενώ θα ήθελα επίσης να αναφέρω και κάτι ακόμη στο οποίο γενικώς δεν μπορώ να πω ότι είμαστε και ιδιαίτερα συνηθισμένοι: οι Battleroar είναι ένα συγκρότημα που δουλειά με τη δουλειά βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο. Ίσως να παίζουν ρόλο και τα προσωπικά μου γούστα εδώ βέβαια, θεωρώ όμως ότι η τελευταία τους δουλειά είναι έτη φωτός μπροστά από τον ομώνυμό τους δίσκο, γεγονός που φυσικά δείχνει πολλά και για το ίδιο το συγκρότημα. Είθε οι επιτυχίες του να συνεχιστούν και να αυξηθούν ακόμη περισσότερο. Πραγματικά το αξίζουν. Επίσης, μην ξεχάσω να αναφέρω ότι ο κιθαρίστας της μπάντας, Μάνος Καραζέρης είναι ο αρχιπωρωμένος διοργανωτής του ελληνικού φεστιβάλ UP THE HAMMERS, το οποίο αν μη τι άλλο όσοι ισχυριζόμαστε ότι ενδιαφερόμαστε για το καλό μέταλ έχουμε χρέος να στηρίζουμε (εξάλλου είναι και το μοναδικό πραγματικό φεστιβάλ στην Ελλάδα, για να μην κρυβόμαστε και πίσω από το δάκτυλό μας).

Κυκλοφορίες

Battleroar (demo) (2001)

Dragonship (single) (2002)

Battleroar (2003)

Age of Chaos (2005)

To death and Beyond... (2008)

Λίγα δικά μου λόγια

Για να λέω όλη την αλήθεια, με το υπερβολικά επικό μέταλ έχω κάποια προβληματάκια. Συνήθως το βαριέμαι. δε νομίζω να είναι παράλογο για κάποιον που γουστάρει πολύ το speedthrash νομίζω. Στην αρχή όταν είχα πρωτοακούσει τους Battleroar δεν μπορώ να πω ότι είχα πολυενθουσιαστεί κιόλας. Μάλλον αδιάφοροι μου ήταν. Τότε είχαν μόνο τον πρώτο τους δίσκο βέβαια, τον οποίον ακόμη και σήμερα θεωρώ σχετικά "βαρύ" για τα γούστα μου. Το θέμα είναι ότι μέσα από κάποια live της μπάντας άρχισα να τους γουστάρω ολοένα και περισσότερο. Στην συνέχεια κυκλοφόρησαν τη δεύτερη δουλειά τους που αν και δεν το περίμενα μου άρεσε αρκετά. Κάπου εκεί άρχισα να αναθεωρώ και τις απόψεις μου και να τους ψάχνω λίγο περισσότερο. Έτσι έφτασα σε ένα σημείο να τους γουστάρω αρκετά (γεγονός μάλλον παράλογο για τα δεδομένα μου). Στα τέλη του 2007, στη συναυλία των Brocas helm στην Κρήτη (όπου και έτυχε να βρίσκομαι) οι Battleroar έπαιξαν και ένα τραγούδι από το (τότε) επικείμενο άλμπουμ τους: κυριολεκτικά μου έφυγε το κεφάλι. Μεγάλη ήττα... Και όταν βγήκε το τρίτο τους μιλάμε ότι έπαθα απίστευτη πλάκα. Τρελή δισκάρα, απίστευτη. Ναι, ξέρω, ξέρω, θα με πείτε υπερβολικό. Ρε στα τέτοια μου τι θα με πείτε. Όχι ότι οι 2 πρώτοι δεν είναι καλοί. Είναι και παραείναι. Αυτό το To Death and Beyond όμως... πωπωπωπωωωωω.... Για να φτάσω εγώ που πρακτικά έχω τελείως διαφορετικά ακούσματα να τον συγκαταλέγω στους αγαπημένους μου ελληνικούς, ε, καταλαβαίνετε τι γίνεται εκεί μέσα... Τα σέβη μου... Πραγματικά μεγάλη μπάντα, με αξιώσεις.
Μόνο ένα ψεγάδι έχω να τους καταλογίσω: ένα video ρε παιδιά....

Ιστοσελίδες
Battleroar
Οι Battleroar στο myspace

Battleroar- Dyvim Tvar (live)


Battleroar- Sword of Crom


Battleroar- Dragonhelm

Airged L'Amh

heavy/power metal

Line-up
Steve Venardo - Vocals
Alexander Vasilopoulos - Guitar
George Sofikitis- Guitar
John Luna Tsimas - Bass
George Thanasopoulos - Drums
Manolis Gavalas-Keyboards

Ex-members
John Georgopoulos - Vocals
Mickael Perantinos - Classic, Acoustic and Lead Guitars
John Theodorou - Bass

Κάπου στο 1987 στην Αθήνα δημιουργήθηκε ένα συγκρότημα υπό το όνομα Ragnarok από τους Αλέξανδρο Βασιλόπουλο και Γιάννη Γεωργόπουλο. Από την στιγμή που το συγκρότημα ξεκίνησε να δραστηριοποιείται φάνηκε ότι με προσπάθεια πιθανώς να υπήρχε κάτι καλό. Στις συναυλίες επί παραδείγματι οι Ragnarok κυριολεκτικά τα έσπαγαν. Αρκετά χρόνια μετά και δεδομένου ότι υπήρχαν πολλά συγκροτήματα με το ίδιο όνομα στο διεθνές στερέωμα, οι Ragnarok μετονομάζονται σε Airged L'Amh (αγγλιστί, Silver Arm). Το πρώτο τους demo Airged L'Amh (ως Ragnarok δυστυχώς δεν έχω ιδέα τι είχαν και λογικά όλο και κάποιο demo θα είχαν κυκλοφορήσει) κυκλοφόρησε το 1997 υπό τον τίτλο A Vetrigo Edda Arised και κυριολεκτικά προκάλεσε πανικό, αφού εξαντλήθηκε μετά από όχι ιδιαίτερα μεγάλο χρονικό διάστημα (διότι για underground μιλάμε, έτσι;). Μουσική το demo είναι λίαν επιεικώς αριστούργημα. Το 2002 το demo επανακυκλοφορεί σε βινύλιο (και ως συνήθως, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων) και ο δίσκος έχει και 2 επιπλέον τραγούδια. Το 2004 σκάει η μεγάλη βόμβα (κυριολεκτώ): The Silver Arm και γίνεται το έλα να δεις. Τη χρονιά που μας πέρασε, 2008, κυκλοφορεί η δεύτερη δουλειά του συγκροτήματος υπό τον τίτλο Ode to Salvation. Η μπάντα σε γενικές γραμμές κόβει κεφάλια και μάλλον τα λόγια είναι περιττά από την στιγμή που παρακάτω μπορείτε να την θαυμάσετε κι από μόνοι σας... Απλά να σημειώσω ότι πρακτικά οι 3 δουλειές τους είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους. Το demo για παράδειγμα είναι ίσως η πιο επική τους δουλειά, ο πρώτος δίσκος ένα απίστευτο power διεθνών προδιαγραφών, το δε τελευταίο τους πιο στρωτό heavy αν και πάντοτε με έντονα επικά στοιχεία στη μουσική τους. Κοινώς, για όλα τα (σοβαρά) γούστα νομίζω.

Κυκλοφορίες

A Vetrigo Edda Arised (demo) (1997)

One Eyed God (2002)

The Silver Arm (2004)

Ode to Salvation (2008)

Λίγα δικά μου λόγια

Κατ'αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι κατά την προσωπική μου άποψη θεωρώ ότι οι Airged L'Amh είναι ό,τι καλύτερο έχουμε να επιδείξουμε ως χώρα μαζί με τους Battleroar και τους InnerWish (δίχως να επιθυμώ να αδικήσω κανέναν, εξάλλου για τα δικά μου γούστα αναφέρομαι). Συγκρότημα επαγγελματικό (από πλευράς δουλειάς), με τεράστιες προδιαγραφές (κυριολεκτώ). Όχι ότι δεν είναι αναγνωρίσημοι και στο εξωτερικό (μην περιμένετε μεγάλα πράγματα άλλωστε), αλλά είναι από τις περιπτώσεις που λες και το εννοείς πως "κρίμα που είναι Έλληνες". Η πικρή αλήθεια είναι ότι αν οι Airged L'Amh ήταν Γερμανοί, ίσως αυτήν την στιγμή να γίνοταν σεισμός σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ίδιο θα ίσχυε και στην περίπτωση που έπαιζαν death/black, μια παράκρουση που δυστυχώς ακόμη δεν έχει ξεπεραστεί σχεδόν 15 χρόνια μετά. Τέλος πάντων... Η ουσία είναι ότι για όσους ασχολούμαστε "οπαδικά" με το metal, οι Airged L'Amh είναι ένα συγκρότημα που κυριολεκτικά πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι που είναι ελληνικό. Μεγάλη γκρουπάρα (που στα live τα σπάει ακόμη...).

Ιστοσελίδες
Airged L'Amh
Οι Airged L'Amh στο myspace

Airged L'Amh- Warp Spasm

Airged L'Amh- Glide on the Wings

Airged L'Amh- Silver Arm (live)

Acetic Voice

"Γενναίο" update στο τέλος. Όποιος δεν το δει, θα χάσει...

thrash metal

Line-up
Flip : vocals
Riggo : lead guitar
Johnny : rhythm guitar
Dai : bass
Clarke : drums

Ex-members
Dimitris : drums

Οι Acetic Voice προέρχονται από την Θεσσαλονίκη. Δημιουργήθηκαν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80 (πιθανότατα γύρω στο 88). Παίζουν καθαρόαιμο thrash της γερμανικής σχολής και έχουν τέσσερα demo. Έχω την εντύπωση ότι πρέπει να ήταν από τα πολύ καλά συγκροτήματα του είδους, όχι ότι διαθέταμε πολλά στο thrash βέβαια. Δυστυχώς η περίοδος που εμφανίσθηκαν ήταν τέτοια που μοιραία πέρασαν απαρατήρητοι. Κρίμα, διότι ήταν πολύ καλή μπάντα.

Κυκλοφορίες

Under Attack (demo) (1988)
Terrorized from Fate (demo) (1989)

Behind Bars (demo) (1990)
Led to Confusion (demo) (1990)

Λίγα δικά μου λόγια

Ακόμη θυμάμαι τους (γνωστούς και μη) μαϊντανούς να μιλάνε για κάποιους... Ασχέτικ Βόις από τη Θεσσαλονίκη. Πιτσιρικάς εγώ τότε, άκουγα το λογοπαίγνιο και γέλαγα. Μέχρι που άκουσα το συγκρότημα και μου κόπηκαν όλα τα γέλια τελείως. Κάπου εκεί ήταν που άρχισα να καταλαβαίνω (όχι ότι δεν είχα υπόννοιες και πιο πριν) πόσο καραγκιόζης είναι ο Έλλην μεταλάς, καθώς και ότι φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στην διαχρονική ανυπαρξία της σκηνής. Για κάποιους ίσως να παραμένουν Ασχέτικ Βόις. Για μένα ονομάζονται Acetic Voice και είναι γκρουπάρα. Η (παρακάτω) δοκιμή ίσως σας πείσει. Κρίμα που έχω μόνο το δεύτερό τους demo.

Ιστοσελίδες
-

Acetic Voice- Acetic Voice

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Update: Κατ'αρχήν άλλαξα το τραγούδι. Ή μάλλον πιο σωστά, έβαλα ξανά το ίδιο αλλά με πολύ καλύτερο ήχο, γεγονός για το οποίο ευχαριστώ βαθύτατα τον κιθαρίστα της μπάντας, Χρήστο, που μου το έστειλε. Ακούστε το οπωσδήποτε, ο ήχος είναι κατά πολύ καθαρότερος.
Παρακάτω θα δείτε ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό που μου έστειλε ο Χρήστος, για το οποίο τον ευχαριστώ και πάλι, όπως γενικά και για τα μέηλ που ανταλλάξαμε, τα οποία με συγκίνησαν ιδιαιτέρως μιας και μου θύμησαν "άλλες" εποχές, πολύ πιο δύσκολες και αγνές. Μάλιστα, θα ήθελα να παραθέσω και ένα απόσπασμα από κάποια πράγματα που μου έγραψε ο Χρήστος, όχι για άλλον λόγο αλλά για να τα μοιραστώ μαζί σας, έτσι απλά. Ίσως κάποιοι να μην τα καταλάβουν (κυρίως οι πιτσιρικάδες), αλλά δεν πειράζει. Το θεωρώ σημαντικό να υπάρχουν καταχωρημένα και εδώ μέσα αντί να τα έχω μόνο στο mail μου.

Όταν γράφτηκε το demo "Behind Bars" ήμασταν τότε 18 χρονών κάναμε λάθη λόγω της ηλικίας μας. 'Οχι ότι θέλαμε να γίνουμε rock stars-παίζαμε για το γαμώτο, δίναμε τα πάντα για να παίξουμε. Υπήρχε (και πιστεύω υπάρχει) τρομερή φουρνιά από ιδέες και μουσικούς, ιδίως τότε. Αλλά ιδίως ιδέες!Τότε δεν πήγαινες στη λαϊκή αγορά να πάρεις πατάτες και μετά γυρνούσες στο σπίτι για να γράψεις thrash κομμάτια, αυτό δεν γίνεται. Ή το έχεις έμφυτο, ή όχι! Το ζούσες τότε, ήταν τρόπος ζωής. Παίζαμε και τα στάζαμε κιόλας, όχι αστεία. Εδώ είναι ένα άλλο μεγάλο λάθος εκτός από τη νοοτροπία των τότε (ή τώρα) Ελλήνων μεταλλάδων μας. Δεν υπήρχε ένας έξυπνος μάνατζερ να προωθήσει την τότε metal σκηνή, να μας αρπάξει όλους (όλους αυτούς που αναφέρονται και άλλοι τόσοι). Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Πάτρα- Λειβαδιά-Λάρισα, όλη η επαρχία, το metal θα είχε γίνει πραγματικό κίνημα, στρατιές ολόκληρες και σε κάθε είδος του! Σε κάθε live τότε είχε για πλάκα 1000 άτομα, και όχι 200-300 με το ζόρι όπως τώρα (και σε μεγάλα ονόματα μάλιστα!). Δεν είχαμε να ζηλέψουμε κάτι από το εξωτερικό, τουλάχιστον σε επίπεδο μουσικής παιδείας, απλά ήθελε οργάνωση και τίποτε άλλο. ... Σε ενημερώνω ότι έπειτα από 18 χρόνια και πάλι... παίζουμε!!! Έτσι για το γαμώτο και το γούστο μας, να γουστάρουμε όπως τότε που ΝΟΙΩΣΑΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΜΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΑΓΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΧΑΝΕΤΑΙ ΦΙΛΕ...
Αφιερωμένο για αυτούς που πραγματικά μας αγάπησαν και διασκέδασαν μαζί μας, και ειδικά αφιερωμένο για αυτούς που μας μίσησαν όσο τίποτα άλλο...
Riggo... (ασχέτικ βόις)

(σημείωση: η τελευταία πρόταση προοριζόταν για τον δίσκο που ετοίμαζαν οι Acetic Voice, αλλά που δυστυχώς................)

Δεν είναι μόνο ότι γουστάρω να κάνω τέτοιες κουβέντες, είναι και ότι το περιεχόμενο τέτοιων συζητήσεων με ανατριχιάζει.
Χρήστο, σε ευχαριστώ από καρδιάς.
Και να ευχηθώ κι από εδώ αυτό που σας ευχήθηκα και μέσω μέηλ, "άντε και με το καλό ένα demo"! \m/

Και ένα bonus:

(καλά, εδώ πρέπει να είχε γίνει το σώσε...)

Blind Justice

heavy metal

Line-up
Kostas Moskalidis - Vocals
Mihalis Galiatsos - Guitar, bass, keyboards

Ex-members
-

Οι Blind Justice κατάγονταν από τη Νέα Σμύρνη όπου και δημουργήθηκαν κάπου στο 1987 εάν δεν με απατά η μνήμη μου. Στο ενεργητικό τους διαθέτουν 2 demo, το πρώτο ονομαζόταν In the Name of Justice (1989) και το δεύτερο Time for Justification (1990). Τα 2 αυτά demo συγκαταλέγονταν στα πολύ "ονομαστά" της εποχής, όπως και οι Blind Justice γενικότερα (που μεταξύ άλλων είχαν και ένα εξαιρετικό όνομα). Φυσικά η παραγωγή των demo ήταν μεν σχεδόν... κλασική για την εποχή, αλλά καλή δεν θα χαρακτηριζόταν σε καμία περίπτωση. παρόλ'αυτά όμως η μουσική τους ήταν τόσο καλή άρεσαν σε πολύ κόσμο (μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος). Μουσικά θα τους χαρακτήριζα μάλλον καθαρόαιμο heavy. Δυστυχώς, χρόνια τώρα οι αυθεντικές μου κασέτες αυτών των δύο demo δεν υφίστανται (όπως και αρκετές άλλες, θύματα ενός... ατυχήματος) και έτσι δεν είμαι απόλυτα σίγουρος σχετικά με τη σύνθεση την μπάντας, την οποίαν (καθώς και τη φωτογραφία) αλλίευσα από παλαιό metal hamster (τώρα, κατά πόσον είναι αξιόπιστα, μην με ρωτάτε, ειλικρινώς δεν θυμάμαι). Τέλος πάντων, σύμφωνα με την αυτήν "πηγή", ο πυρήνας των Blind Justice ήταν οι Κώστας Μοσκαλίδης και Μιχάλης Γαλιάτσος.

Κυκλοφορίες

In the Name of Justice (demo) (1989)

Time for Justification (demo) (1990)

Λίγα δικά μου λόγια

Είχα πάθει μεγάλη ζημιά όταν είχα ακούσει Blind Justice. Γενικά δεν είχα ποτέ ιδιαίτερα κολήματα ή κόμπλεξ με τον κλασικό αφορισμό της κακής παραγωγής και κατά κύριο λόγο εστίαζα στην μουσική. Νομίζω ότι οι BJ ήταν από τα καλά συγκροτήματα της τότε εποχής (και μάλιστα έδειχναν να το ψιλοκατέχουν το αντικείμενο κιόλας). Δυστυχώς άφησαν κι αυτοί νωρίς χρόνους, ήσυχα κι αθόρυβα, μάλλον όχι με τον τρόπο που τους άξιζε. Κρίμα. Για την ιστορία να αναφέρω πως το You Ain't Got the Guts (που θα ακούσετε και παρακάτω) απο το δεύτερό τους demo συγκαταλέγεται από τότε μέχρι σήμερα κιόλας στα διαχρονικά αγαπημένα μου ελληνικά τραγούδια. Αν είχε καλύτερη παραγωγή ίσως να μιλάγαμε για αριστούργημα σήμερα.... αχχχχ (αναστεναγμός με την σκέψη στα παλιά μεγαλεία...)

Ιστοσελίδες
-

Blind Justice- You ain't got the Guts

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Καλή χρονιά σε όλους εύχομαι

προ πάντων με υγεία κι ευτυχία. Τα υπόλοιπα θα έρθουν.
Δυστυχώς όπως θα έχετε διαπιστώσει το εν λόγω blog έχει καταστεί σχεδόν... ανενεργό. Ο λόγος όσο κι αν παραξενέψει, είναι απλός: δεν έχω χρόνο παρά για ελάχιστα πράγματα κι επειδή όποτε θα γράφω εδώ μέσα θάλω τα κείμενα των συγκροτημάτων να είναι προσεγμένα, από το να τα κάνω πρόχειρα απλά και μόνο για να ανεβάσω κάτι προτιμώ να μην ανεβάσω τίποτε.
Όπως και να'χει, θα τα λέμε μάλλον πιο συχνά πλέον (αν όλα πάνε καλά δηλαδή).

Παρεμπιπτόντως, αν και δεν προλάβαινα να απαντάω σε σχόλια (τα οποία διάβαζα που και που) θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις: κατ' αρχήν προς τους ανώνυμους. Δεδομένου ότι μαζεύονται πολλοί ανώνυμοι, καλό θα ήταν ρε παιδιά να διαλέγετε ένα ψευδώνυμο, έτσι για τα μάτια του κόσμου.
Επίσης, επειδή πρόσεξα κάποια πικρόχολα (έως και υβριστικά) σχόλια, να υπενθυμίσω ότι περί ορέξεως ουδείς λόγος. Ο καθείς γουστάρει ή δεν γουστάρει ό,τι επιθυμεί. Νομίζω ότι μας ενδιαφέρει όλους να προβληθούν τα ελληνικά συγκροτήματα ανεξαρτήτως γούστων.

Και πάλι καλή χρονιά, και θα τα πούμε σύντομα.

ΥΓ. Προς τα γκρουπ που στέλνουν mail και ζητούν να τα παρουσιάσω εδώ: κατ' αρχήν ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Εννοείται ότι αυτό που ζητάτε θα γινόταν ούτως ή άλλως, ακόμη κι αν δεν το ζητάγατε. Απλά, θα ήθελα να σας παρακαλέσω για την υπομονή σας.

Marauder

heavy/power metal

Line-up
George Sofronas - Guitar
Andreas Tsaousis - Guitar
Manos Matsos - Drums
Thodoris Paralis - Bass
Alexander Kostarakos - Vocals

Ex-members
Kostas Vagiotis - Bass
Stathis Stathatos - Vocals
Michalis Smeros - Vocals
Mihalis Pagonis - Vocals
George Karapapazoglou - Bass
Kostas Vaklatzis - Drums
Kiriakos Soupidis - Drums

Οι Marauder δημιουργήθηκαν κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 90 στην Αθήνα από τους κιθαρίστες Ανδρέα Τσαούσση και Γιώργο Σόφρωνα. Παρόλο που ουσιαστικά δεν πρόλαβαν την ελληνική σκηνή στα "καλά" της, έδειξαν από την αρχή ότι επρόκειτο για συγκρότημα που γούσταρε όσο τίποτε άλλο να παίζει metal. Το πρώτο τους demo κυκλοφόρησε μόλις το 1991 υπό τον τίτλο Try to Live και ομολογουμένως ήταν εξαιρετικό. Δυστυχώς η ελληνική σκηνή ήταν ένας δρόμος στρωμένος μάλλον με αγκάθια παρά με ροδοπέταλα, αλλά οι Marauder δεν το έβαλαν κάτω σε καμία περίπτωση. Το δεύτερο demo με τίτλο The Die is Cast κυκλοφόρησε 2 χρόνια μετά και μέσα από αρκετές προσπάθειες και συναυλίες, το αποτέλεσμα ήταν τελικά ένα συμβόλαιο που απέφερε το εκπληκτικό Sense of Metal το 1997. Σύνηθες φαινόμενο είναι (ιδίως στις μικρές και ανοργάνωτες σκηνές) μετά τον πρώτο δίσκο η μπάντα είτε να πέφτει σε τέλμα, είτε ακόμη και να διαλύεται. Όχι οι Marauder όμως. Το 2000 κυκλοφορεί το 1821, ένας δίσκος εκπληκτικός τόσο συνθετικά όσο και θεματολογικά (που προσωπικά μου θυμίζει σε αρκετές περιπτώσεις Grave Digger κιόλας). Η επόμενη δουλειά τους ήταν το Life?, το οποίο εξ όσων γνωρίζω ήταν να κυκλοφορήσει κάπου στο 2003 από μια βραζιλιάνικη εταιρία, αλλά επειδή απεδείχθη αναξιόπιστη τελικώς κυκλοφόρησε το 2004 από την Eat Metal Records. Και με αυτόν τον δίσκο οι Marauder δείχνουν ότι δεν συμβιβάζονται με τις μετριότητες. Ο δίσκος αποτελεί μια ακόμη εξαιρετική προσπάθεια. Η έως τώρα τελευταία τους δουλειά ονομάζεται Face the Mirror και κυκλοφόρησε μέσα στο 2008.
Στα μέχρι σήμερα 18 -όχι ιδιαίτερα εύκολα- χρόνια τους υπήρξαν πολλές αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας, με τον κεντρικό πυρήνα των Σόφρωνα-Τσαούσση όμως να παραμένει σταθερός και προφανώς όσο παραμένει έτσι, τόσο θα συνεχίσει η μπάντα να βγάζει το καλό metal στο οποίο χρόνια τώρα μας έχει συνηθίσει. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη έκδοση του Sense of Metal έχει εξαντληθεί προ πολλού (έχω την εντύπωση το ίδιο ισχύει και για το 1821), μπορεί να βρεθεί όμως αφού το 2005 επανατυπώθηκε από την Eat Metal Records (με bonus το πρώτο demo κιόλας). Αν μη τι άλλο, αυτό κάτι δείχνει...

Κυκλοφορίες

Try to Live (demo) (1991)

The Die is Cast (demo) (1993)

Sense of Metal (1997)

1821 (2000)

Life? (2004)

Face the Miror (2008)

Λίγα δικά μου λόγια

Νομίζω ότι οι Marauder συγκαταλέγονται στα καλά χαρτιά της χώρας όχι μόνο στο εγχώριο αλλά και στο διεθνές underground metal στερέωμα. Εξαιρετικά φιλότιμη μπάντα, με ικανότητες στη μουσική που απλά παίζει metal επειδή το γουστάρει ολόψυχα. Είναι πολύ σημαντικό να διαθέτουμε τέτοια συγκροτήματα. Η μουσική τους είναι πολύ ευχάριστη και γενικά θα την χαρακτήριζα ως μουσική που πάντα θα σε κάνει να περιμένεις την επόμενη δουλειά του συγκροτήματος. Εξαιρετικοί...

Ιστοσελίδες
Marauder
Οι Marauder στο myspace

Επικοινωνία:
marauder@marauder.gr

Marauder- Free like an Eagle

Marauder- Power from the Sky

Marauder- Faster than Thunder (live)

Released Anger

thrash metal

Line-up
Ntinos Zacharis - Vocals
Dimitris Harissis - Guitar
John Anagnostou - Guitar
Kostas Pavlidis - Bass
Stelios Stavropoulos - Drums

Ex-members
Thanos Ziogas - Drums

Δεν μπορώ να πω ότι ως χώρα έχουμε και ιδιαίτερα μεγάλη παράδοση στο καθαρό thrash (παραδόξως δηλαδή) και η αλήθεια είναι πως όταν ακούω Released Anger πραγματικά με πιάνει μελαγχολία, διότι πρόκειται λίαν επιεικώς για μεγάλη γκρουπάρα. Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως: προς τα τέλη του 2004 δημιουργούνται στην Αθήνα από μέλη που έπαιζαν σε άλλα συγκροτήματα. Το 2005 κυκλοφορεί το ΕΡ Violent Instincts και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον πολύ ενδιαφέρον. Ο χρόνος περνάει με αρκετές συναυλίες στις οποίες οι Released Anger απλά παίρνουν κεφάλια δημιουργώντας και πολύ καλό όνομα και πυρήνα οπαδών. Φτάνουμε αισίως στο 2007, οπότε και κυκλοφορεί ο παρθενικός τους δίσκος Faces of Fate από την (αγία) Eat Metal Records, τον οποίον απλά συνιστώ σε όλους να ακούσουν: το έλα να δεις γίνεται εκεί μέσα. Γενικά πρόκειται για ένα εξαιρετικό και ελπιδοφόρο συγκρότημα και μάλιστα σε ένα είδος, το thrash, που γενικά πάσχουμε. "Παρακολουθούνται" στενά...

Κυκλοφορίες

Violent Instincts (EP) (2005)

Faces of Fate (2007)

Λίγα δικά μου λόγια

Δεν θα το κρύψω ότι χαίρομαι να ακούω τέτοια συγκροτήματα. Αρκετές φορές χαρακτηρίζομαι υπερβολικός σε χαρακτηρισμούς μου, και κάποιες φορές ίσως να είμαι κιόλας, όμως με τους Released Anger υπερβολικός δεν είμαι σε καμία περίπτωση. Πρόκειται για γκρουπάρα... Α' Εθνικής. Η μουσική τους είναι thrash περασμένων μεγαλείων και δεκαετιών (κοινώς λέγε με 80s) και κυριολεκτικά κόβει κεφάλια. Παρόλο που είναι γνωστό ότι τα συγκροτήματα στα live συνήθως παίζουν καλύτερα από τις ηηχογραφημένες τους δουλειές, ετούτοι εδώ κυριολεκτικά το... παρακάνουν. Μιλάμε για μεταμόρφωση (προς το ακόμη καλύτερο). Τρελή πώρωση. Αναμφίβολα αποτελούν μια από τις σοβαρές ελπίδες της χώρας. Να σημειώσω ότι εσχάτως έχουν αρχίσει να βγαίνουν και εκτός συνόρων, γεγονός που προσωπικά με χαροποιεί αφάνταστα.

Ιστοσελίδες
Released Anger
Οι Released Anger στο myspace
Επικοινωνία:
band@releasedanger.com

Released Anger- Released Anger

Released Anger- Faces of Fate

Released Anger- Normal Person

Stendor

heavy/power metal

Line-up
Giorgos Papadopoulos - Vocals
Vaggelis Papadopoulos - Lead Guitars
Nikos Karadimas - Rhythm Guitars, Bass
Thomas Siafakas - Keyboards
T. Rammos - Drums

Ex-members
Vasilis Kantarakis - Drums
N. Tsiligkoudis - Drums
Lazaros Emanouilidis- Drums
Kostas Koulakiotis - Bass

Οι Stendor δημιουργήθηκαν στη Λαμία περί το 1994 και δυστυχώς κυκλοφόρησαν μόνο ένα demo. Λέω "δυστυχώς" διότι το demo τους υπό τον τίτλο King of Winter (που κυκλοφόρησε το 1999) είναι απλά εκπληκτικό. Η μουσική τους έχει αρκετά επικά στοιχεία και γενικά πρόκειται για μια ιδιαίτερα αξιόλογη δουλειά με πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Θεωρητικά είναι ενεργοί, αλλά πέραν κάποιων σπαραδικών συναυλιών ουσιαστικά έχουμε ν'ακούσουμε πολλά χρόνια από δαύτους (ή τουλάχιστον εγώ).

Κυκλοφορίες

King of Winter (1999)

Λίγα δικά μου λόγια

Αν και ο πολύς κόσμος που με ξέρει έχει την εντύπωση πως ο,τιδήποτε είναι ελληνικό το προσκυνάω, η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι: είμαι αρκετά αυστηρός στα περισσότερα κριτήριά μου. Θυμάμαι ότι όταν είχα ακούσει το demo τους μου είχε φύγει κυριολεκτικά το κεφάλι. Θεωρώ ότι αν έστρωναν και λίγο κώλο κάτω θα είχαν τεράστιες δυνατότητες, διότι το ένα και μοναδικό demo τους όχι απλά το αφήνει να εννοηθεί αλλά ουσιαστικά το λέει ευθέως κιόλας. Βέβαια -δεν αντιλέγω- μπορεί να συγκρότημα απλά να μην έχει τη δυνατότητα για το κάτι παραπάνω πχ από πλευράς χρόνου. Θεμιτό και μη κατακριτέο κάιτ τέτοιο. Πάντως ειλικρινά θα ήθελα να βγάλουν κι άλλα τραγούδια. Το demo τους είναι κυριολεκτικά τόσο καλό.

Ιστοσελίδες
-
Επικοινωνία:
-

Stendor- Conspiracy

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA