heavy/power metal
Line-up
Giannis Koutselinis (vocals/keyboards)
Giannis Kalambokidis (guitars)
Dimiris Asteriadis (guitars)
Kostas Ragazas (bass)
Thanos Sarkezis (drums)
Ex-members
-
Line-up
Giannis Koutselinis (vocals/keyboards)
Giannis Kalambokidis (guitars)
Dimiris Asteriadis (guitars)
Kostas Ragazas (bass)
Thanos Sarkezis (drums)
Ex-members
-
Οι Deceptor ήταν ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη που δημιουργήθηκε περί τα τέλη της δεκαετίας του 80 και από το ξεκίνημά τους φρόντισαν να ταράξουν τα νερά με πολλούς τρόπους, ο σημαντικότερος εκ των οποίων ότι διέθεταν ίσως την κορυφαία φωνή (διαχρονικά) σε ελληνικό metal συγκρότημα (και όχι μόνο...). Το 1989 κυκλοφόρησαν το πρώτο και τελευταίο demo τους, άτιτλο και το οποίο αναφέρεται ως Demo 89 και ο πάταγος δεν άργησε: η ικανότητα των μελών της μπάντας ήταν αποστομωτική και αναμφισβήτητη και αποτυπώθηκε στις συνθέσεισ του demo οι οποίες παραμένουν σχεδόν 20 χρόνια μετά αριστουργηματικές. Τραγούδια δεμένα, μελετημένα, πορωτικά. Κοινώς, metal.
Οι εποχές για το ελληνικό metal είχαν αρχίσει ήδη να γίνονται πολύ δύσκολες, αλλά το συγκρότημα δεν έλεγε να το βάλει κάτω: το 1990 κυκλοφόρησε ένα promo tape με την ελπίδα ότι θα εξασφάλιζε κάποιο συμβόλαιο. Τζίφος. Το 1991 ακολούθησε και δεύτερο promo, αλλά και πάλι αποτέλεσμα δεν ήρθε ποτέ: τα πράγματα είχαν αρχίσει να αγριεύουν για τα ελληνικά συγκροτήματα. Μοιραία λοιπόν, κάπου στο 1992 οι Deceptor διαλύθηκαν άδοξα.
Κυκλοφορίες
Demo 89
Promo 1990
Promo 1991
Promo 1990
Promo 1991
Λίγα δικά μου λόγια
Οι Deceptor θεωρώ πως είναι το κορυφαίο ελληνικό συγκρότημα όλων των εποχών. Ναι μεν δεν κυκλοφόρησαν πολλά τραγούδια, έδειξαν όμως από τα πρώτα τους βήματα κιόλας στόφα μεγάλης μπάντας. Οι συνθέσεις τους ήταν κυριολεκτικά ευρωπαϊκού επιπέδου -πράγμα όχι ιδιαίτερα σύνηθες για την τότε εποχή, πόσο δε μάλλον για demo κιόλας- και αν μη τι άλλο έδειχναν πως υπήρχε και φαντασία αλλά και προπάντων μουσική παιδεία από πίσω, χώρια το αναμφισβήτητο ταλέντο όλων των μελών της μπάντας. Επίσης, πρόκειται αναμφίβολα για ένα από τα πιο αδικημένα συγκροτήματα της χώρας, αφού παρά της προσπάθειές τους, τόσο η τότε νοοτροπία που υπήρχε όσο και η ήδη διαμορφωμένη κατάσταση τους στέρησαν τη δυνατότητα να κάνουν το βήμα παραπάνω, παρόλο που και κόπιασαν, και θέληση είχαν. Δεν περιέχει κανένα απολύτως ίχνος υπερβολής αν πω ότι αν οι Deceptor τα είχαν καταφέρει, πιθανώς σήμερα να μην μιλάγαμε καν για συγκροτήματα όπως οι Iced Earth. Τόσο μεγάλη μπάντα...Θα κλείσω με δύο σημειώσεις: πρώτον, ο Γιάννης Κουτσελίνης αρκετό καιρό μετά τη διάλυση των Deceptor πέρασε από τους βρετανούς Ballance of Power, ενώ εδώ και χρόνια είναι τραγουδιστής των ομοεθνών τους Biomechanical. Δεύτερον, πριν κάποια χρόνια "γνωστός" στους ελληνικούς underground κύκλους εκδότης κυκλοφόρησε όλες τις δουλειές των Deceptor (συν κάποια λίγα ακυκλοφόρητα) σε ένα cd υπό τον τίτλο The Legend. Για το κατά πόσον το συγκρότημα ερωτήθη γι'αυτήν την κυκλοφορία (ήτοι αν είναι τρόπον τινά επίσημη) δεν το ξέρω, οπότε μην σας γελάσω...
Ιστοσελίδες
-
Too Late for Heroes
|
Dome of Wrath
|
I Can Feel the Power
|
Αναρτήσεις
21 σχόλια:
Πολύ καλό συγκρότημα όντως, έχω το πρώτο demo τους. Κρίμα που ποτέ δεν είχανε την αναγνώριση που τους άξιζε. Κρίμα.
Και να'ταν οι μόνοι που δεν την είχαν, να πάει στο διάολο...
Το πικρό είναι το γιατί δεν τη βρήκαν βέβαια.
Μακαρι να μπορουσαν να σπασουν τα Ελληνικα συνορα, σιγουρα τωρα θα μιλουσαμε διαφορετικα για τους Deceptor.
Μωρέ όχι μόνο για τους Deceptor αλλά για την ελληνική σκηνή ολόκληρη θα μιλούσαμε διαφορετικά σήμερα, αλλά........
Αλλά.........
Μια ζωή αυτό το γαμημένο το αλλά......
Αν καίγαμε κανά δύο-τρεις εκκλησιές και σκοτώναμε δύο-τρεις θα δεις για πότε θα γινόμασταν γνωστοί. Όχι ότι τα νορβηγικά συγκροτήματα δεν αξίζουνε αλλά όσο να 'ναι έχουνε δημιουργήσει ένα είδος διαφήμισης.
Κατά τα άλλα μας έχει φάει το κλασσικό νεοελληνικό σύνδρομο του "εγώ είμαι και κανένας άλλος". Κρίμα γιατί έχουμε πολύ καλή μουσική σκηνή.
Να σου πω κάτι; Μακάρι να μας είχε φάει το σύνδρομο του εγώ και κανείς άλλος. Αν ήταν έτσι όλο και κάποιος μπορεί να είχε ξεμυτίσει, έστω και λόγω υπερβολικού εγωϊσμού και μόνο... Αυτό που μας έφαγε ήταν η αστειότατη νοοτροπία "ελληνικό=για τον πούτσο", αυτός ο μαλακοειδής ωευτοβλαχομπαρόκ σνομπισμός που αν σου φέρουν σκατά και σου πουν ότι είναι από τη Φλώριδα θα ζητήσεις και κέτσαπ, ενώ αν σου φέρουν φιλέτο από τα Σούρμενα να πεις σιγά μην φάω εγώ αυτές τις μαλακίες.
Για τα νορβηγικά συγκροτήματα ισχύει η ίδια συγκυρία μέσω της οποίας όλα τα πρώτα γκρουπ που εξάγαμε ήταν στο death ή το λεγόμενο black: εμφανίσθηκαν την σωστή στιγμή στα σωστά μέρη. Υπό άλλες συνθήκες δεν πα να έσκαβαν και νεκροταφεία, το πολύ να τους έδιεχναν πιο συχνά οι ειδήσεις...
Εν τάξει δεν είναι ακριβώς έτσι. Αν κάποιος ήθελε να κάνει καριέρα στο εξωτερικό έτσι κι αλλιώς δε θα τον ένοιαζε η νεοελληνική νοοτροπία, άρα δε φταίει μόνο η νοοτροπία του αγοραστή. Παρεμπτιπτόντως το μόνο συγκρότημα εκείνης της εποχής που προώθησε δίσκους στο εξωτερικό ήτανε οι Flames (το Summon the dead κυκλοφόρησε παγκοσμίως από τη Black Dragon).
Σίγουρα ήτανε και οι συγκυρίες αλλά μην ξεχνάς ότι και τα ελληνικά και τα νορβηγικά συγκροτήματα υπήρξανε πάνω κάτω την ίδια εποχή (μιλάω για τη δεύτερη γενιά black). Όταν δηλαδή είχανε κυκλοφορήσει δίσκο οι Burzum τότε κυκλοφορούσανε και οι Rotting Christ. Όταν κυκλοφορούσανε οι Dark Throne τότε και οι Septic Flesh. Απλώς οι μεν γίνανε αμέσως διάσημοι ενώ οι δε χρειαστήκανε κάποια έτη.
Είναι και θέμα μάρκετινγκ. Στην Ελλάδα το να ήσουνα μέταλλο κάποτε ισοδυναμούσε με ισοβίτη, στο εξωτερικό ήτανε κάτι το απολύτως φυσιολογικό.
Κοίτα, μέσες-άκρες όπως το λες έχει επικρατήσει αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι. Τα πρώτα black συγκροτήματα (αν και διαφωνώ με τον όρο, το black ήταν άλλη μουσική) ήταν οι Merciless και οι Mayhem (αμφότεροι από το 1986), και λίγο μετά οι Darkthrone (1988) με τους Satyricon (1989-90). Το black παρά ταύτα έσκασε μύτη μετά και από τη μεγάλη μόδα του death metal περί το 1991-92, κάπου στο 93-94 αν θυμάμαι καλά. Υπήρξε δηλαδή μια μεγάλη περίοδος ζυμώσεων στην Σκανδιναϋία (και ιδίως τη Νορβηγία).
Απεναντίας οι Rotting Christ που ξεκίνησαν κάπου στο 89 ήταν πρωτοπόροι στην Ελλάδα, μιας και τέτοιου είδους συγκροτήματα δεν υπήρχαν, παρά ελάχιστα. Οι δε Nightfall προέκυψαν εκ του μη όντως το 92 (αρκετούς μήνες μετά την κυκλοφορία του Artificial Peace). Και ξαφνικά από το πουθενά πάνε και υπογράφουν αμφότεροι καλά συμβόλαια με εξαιρετικό promotioning (βέβαια τους είχε βγει και ο πάτος στο ενδιάμεσο, το αναγνωρίζω). Δηλαδή άλλα κι άλλα συγκροτήματα πιο πριν, επίσης με δισκογραφία στο ενεργητικό τους δεν τα κατάφεραν ποτέ και τα κατάφεραν οι RC με τους Nightfall. Οι Crush είχαν βγάλει διαπλανητική δισκάρα και τους έφαγε η μαρμάγκα πχ...
Όντως υπήρχε θέληση, όντως υπήρχε προσπάθεια, όντως υπήρχε ταλέντο, όμως υπηρχαν και οι ευτυχείς συγκυρίεςπ που στο παρελθόν ήταν απλά απούσες.
Τους Flames δεν τους σχολιάζω, διότι είναι μια ολόκληρη ιστορία από μόνοι τους και αποτελούν μάλλον την εξαίρεση παρά τον κανόνα. Καλά έκανες και το ανέφερες όμως.
Το τελευταίο που αναφέρεις σηκώνει μεγάλη συζήτηση... Ξέρω πάμπολλες ιστορίες επί τούτου. Και είναι έτσι, και δεν είναι έτσι, ανάλογα από ποια σκοπιά το βλέπεις και για ποιον λόγο θες να το φέρεις στη συζήτηση... Το ότι στην Ελλάδα υπήρχαν άλλου είδους προβλήματα (πχ ακόμη και κοινωνικού αποκλεισμού) δεν σημαίνει ότι και στο εξωτερικό ήταν ρόδινα. Απλά ήταν καλύτερα από εδώ.
Οι Christ ξεκινήσανε πιο νωρίς (νομίζω το '87), το '88 βγάλανε το πρώτο τους demo. Οι Crush δυστυχώς υποφέρανε από το φτωχό μάρκετινγκ και τον αυτο-χρηματοδοτούμενο δίσκο τους... Αν τους βοηθούσανε λίγο οι δισκογαφικές τώρα θα μιλούσε όλη η Γη γι' αυτούς.
Όμως εκεί θέλω να καταλήξω. Οι Christ, Nightfall, Varathron, Necromantia κλπ βοηθήθηκαν και από τα γεγονότα της Νορβηγίας (όχι ότι δεν το αξίζανε τα παιδιά, το αξίζανε 100% αλλά όσο να 'ναι τέτοιες ενέργειες πάντα βοηθάνε), ενώ διαστημικές δισκάρες όπως το Kingdom of the kings, το demo των Sarissa, το Dark Rhapsodies κλπ μείνανε στο ράφι, γιατί παίζανε heavy/epic που δεν "πουλούσε" τόσο πολύ.
βασικα τυχαια βρηκα το συγκεκριμενο blog...τουσ Νecranthemon τουσ θυμαται κανεισ?ειχαν βγαλει ενα τρομερο demo...κριμα που δεν εβγαλαν κανονικη δουλεια..
Αληθεια ξερει κανεισ οι Νightfall τι γινονται?διαλυθηκαν?
Τους Necranthemon ούτε καν τους έχω ακουστά. Οι Nightfall έχουνε διαληθεί.
NEcranthemon; Πρώτη φορά τους ακούω. Για πες καμιά λεπτομέρεια να μάθουμε...
Οι Nightfall λογικά έχουν διαλύσει. Αν κρίνω δηλαδή από το γεγονός ότι η ιστοσελίδα τους έχει να ανανεωθεί 3 ολόκληρα χρόνια, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.
oi NECRATHEMON ειχαν βγαλει απο οσο γνωριζω τουλαχιστον 1 demo μονο αλλα...ηταν απιστευτο!μπορει ο ηχοσ να ηταν ψιλοχαλια αλλα...αμα εχεισ μερακι..!ατμοσφαιρικο death θα ελεγα αλλα με ταυτοτητα!
φιλε hades αν θεσ μπορω να στο στειλω σε μορφη mp3 στην διευθυνση sou...αν ισχυει αυτη που βλεπω στην σελιδα.
Να 'σαι καλά ανώνυμε. Σε ευχαριστώ :)
Λοιπόν οι Necranthemon είναι όντες πολύ καλοί (αν και τα χαλάνε λίγο στην παραγωγή). Βρήκα και το demo τους στο ebay και το αγόρασα :) :) Να 'σαι καλά ανώνυμε :)
Χαιρομαι που αρεσε...τωρα οσο αφορα τον ηχο...σκεψου οτι βγηκε πριν καμια 10αρια χρονια...τοτε ολα ηταν ο ηχοσ ψιλοχαλια!σε κασσετεσ RACKS!μ'αρεσει ομωσ!
@Ulver
Φίλε, τα πήρα τα τραγούδια και σ'ευχαριστώ πάρα πολύ! Δεν έχω προλάβει να τ'ακούσω αλλά θα το πράξω σύντομα. Δεδομένου ότι η μπάντα δεν υπάρχει στο archives και προσωπικά δεν την είχα καν ακουστά, όποτε ευχερήσεις στείλε μου πληροφορίες (ό,τι ξέρεις) για να τις ανεβάσουμε κι εδώ κάποια στιγμή στο μέλλον.
tha to koitaxo file mou gia info alla
apo oso thymamai h kasseta eixe poly liga stoixeia...oute etos pou bghke...(an kai gia demo tote poly omorfh douleia,exofyllo stixoi).
an exeis stoixeia mellontika parousiase kai tous SELEFICE,tromero groupaki!
Σε όποιον αρέσουν οι Deceptor, κυκλοφόρησε το fanzine No2 του συλλόγου φίλων Heavy Metal μουσικής Θεσσαλονίκης Excalibur. Μαζί δίνεται δωρεάν DVD με συναυλία των Deceptor στον Ελλήσποντο (1989).
Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα από το youtube
http://www.youtube.com/watch?v=fIfIdlDWAkY
καθώς και πληροφορίες από την σελίδα του συλλόγου στο
http://www.myspace.com/excaliburthessaloniki
Δημοσίευση σχολίου