Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Battleroar



epic heavy metal

Line-up
Marco Concoreggi - Vocals
Kostas "H.K." Tzortzis - Guitar
Manolis Karazeris - Guitar
Kostas "S.K." Makrikostas - Bass
Nick Papadopoulos - Drums

Ex-members
Vagelis Krouskas - Vocals
Christos Remoundos - Bass

Θεωρώ ότι οι Βattleroar δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Από τους καλύτερους πρέσβεις μας στο εξωτερικό, ένα συγκρότημα που με το μεράκι του για καλό μέταλ κρατάει πολύ ψηλά την ελληνική σημαία (κατά κύριο λόγο, διότι υπάρχει και μια ιταλική μέσα...). Δημιουργήθηκαν το 2000 στην Αθήνα με σκοπό μάλλον να τα σπάνε βάσει των γούστων τους και με το πέρασμα του χρόνου πέτυχαν να παραμείνουν έτσι (πράγμα που δεν είναι και λίγο αν το καλοσκεφτούμε). Η πρώτη τους "γνωριμία" με το κοινό ήταν το ομώνυμο demo το 2001. Το επόμενο έτος κυκλοφορούν ένα εφτάρι υπό τον τίτλο Dragonship και από το 2003 αρχίζει κάπως να μπαίνει το νερό στο αυλάκι: το 2003 κυκλοφορεί η πρώτη κανονική δουλειά του συγκροτήματος, ονόματι Battleroar (μα φυσικά!). Δύο χρόνια μετά, το 2005, κυκλοφορεί η δεύτερη δουλειά τους, Age of Chaos, ενώ το 2008 κυκλοφόρησε το τρίτο τους cd με τίτλο To Death and Beyond. Η μουσική τους προέρχεται από την περίοδο που γουστάρουν περισσότεροι (όπως και αρκετοί από εμάς): τα 80s. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το όνομα της μπάντας έχει προκύψει από έναν στίχο του Singing Swords των Heavy Load. Πολύ επικοί γενικώς και ειδικώς, είναι ένα συγκρότημα που -όσο γίνεται- χαίρει αναγνωρίσεως και στο εξωτερικό (και μπράβο τους διότι το αξίζουν). Εξάλλου έχουν και σημαντική σκηνική παρουσία όχι μόνο εντός Ελλάδος αλλά και έξω (KIT, Swordbrothers, Headbanger's κλπ, κλπ), ενώ θα ήθελα επίσης να αναφέρω και κάτι ακόμη στο οποίο γενικώς δεν μπορώ να πω ότι είμαστε και ιδιαίτερα συνηθισμένοι: οι Battleroar είναι ένα συγκρότημα που δουλειά με τη δουλειά βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο. Ίσως να παίζουν ρόλο και τα προσωπικά μου γούστα εδώ βέβαια, θεωρώ όμως ότι η τελευταία τους δουλειά είναι έτη φωτός μπροστά από τον ομώνυμό τους δίσκο, γεγονός που φυσικά δείχνει πολλά και για το ίδιο το συγκρότημα. Είθε οι επιτυχίες του να συνεχιστούν και να αυξηθούν ακόμη περισσότερο. Πραγματικά το αξίζουν. Επίσης, μην ξεχάσω να αναφέρω ότι ο κιθαρίστας της μπάντας, Μάνος Καραζέρης είναι ο αρχιπωρωμένος διοργανωτής του ελληνικού φεστιβάλ UP THE HAMMERS, το οποίο αν μη τι άλλο όσοι ισχυριζόμαστε ότι ενδιαφερόμαστε για το καλό μέταλ έχουμε χρέος να στηρίζουμε (εξάλλου είναι και το μοναδικό πραγματικό φεστιβάλ στην Ελλάδα, για να μην κρυβόμαστε και πίσω από το δάκτυλό μας).

Κυκλοφορίες

Battleroar (demo) (2001)

Dragonship (single) (2002)

Battleroar (2003)

Age of Chaos (2005)

To death and Beyond... (2008)

Λίγα δικά μου λόγια

Για να λέω όλη την αλήθεια, με το υπερβολικά επικό μέταλ έχω κάποια προβληματάκια. Συνήθως το βαριέμαι. δε νομίζω να είναι παράλογο για κάποιον που γουστάρει πολύ το speedthrash νομίζω. Στην αρχή όταν είχα πρωτοακούσει τους Battleroar δεν μπορώ να πω ότι είχα πολυενθουσιαστεί κιόλας. Μάλλον αδιάφοροι μου ήταν. Τότε είχαν μόνο τον πρώτο τους δίσκο βέβαια, τον οποίον ακόμη και σήμερα θεωρώ σχετικά "βαρύ" για τα γούστα μου. Το θέμα είναι ότι μέσα από κάποια live της μπάντας άρχισα να τους γουστάρω ολοένα και περισσότερο. Στην συνέχεια κυκλοφόρησαν τη δεύτερη δουλειά τους που αν και δεν το περίμενα μου άρεσε αρκετά. Κάπου εκεί άρχισα να αναθεωρώ και τις απόψεις μου και να τους ψάχνω λίγο περισσότερο. Έτσι έφτασα σε ένα σημείο να τους γουστάρω αρκετά (γεγονός μάλλον παράλογο για τα δεδομένα μου). Στα τέλη του 2007, στη συναυλία των Brocas helm στην Κρήτη (όπου και έτυχε να βρίσκομαι) οι Battleroar έπαιξαν και ένα τραγούδι από το (τότε) επικείμενο άλμπουμ τους: κυριολεκτικά μου έφυγε το κεφάλι. Μεγάλη ήττα... Και όταν βγήκε το τρίτο τους μιλάμε ότι έπαθα απίστευτη πλάκα. Τρελή δισκάρα, απίστευτη. Ναι, ξέρω, ξέρω, θα με πείτε υπερβολικό. Ρε στα τέτοια μου τι θα με πείτε. Όχι ότι οι 2 πρώτοι δεν είναι καλοί. Είναι και παραείναι. Αυτό το To Death and Beyond όμως... πωπωπωπωωωωω.... Για να φτάσω εγώ που πρακτικά έχω τελείως διαφορετικά ακούσματα να τον συγκαταλέγω στους αγαπημένους μου ελληνικούς, ε, καταλαβαίνετε τι γίνεται εκεί μέσα... Τα σέβη μου... Πραγματικά μεγάλη μπάντα, με αξιώσεις.
Μόνο ένα ψεγάδι έχω να τους καταλογίσω: ένα video ρε παιδιά....

Ιστοσελίδες
Battleroar
Οι Battleroar στο myspace

Battleroar- Dyvim Tvar (live)


Battleroar- Sword of Crom


Battleroar- Dragonhelm

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ακριβώς όπως τα λές! Τα δύο πρώτα είναι και για μένα κάπως "βαριά" για τα γούστα μου, το τελευταίο όμως με ξετίναξε!! Μέσα στα καλύτερα του 2008 και για την Ελλάδα και γενικότερα και από τα κορυφαία albums της δεκαετίας για την ελληνική σκηνή.

Hades είπε...

Πράγματι. και είναι φανερές και οι πρόοδοι που έχουν κάνοι στο τρίτο σε όλους τους τομείς.

Giannis P. είπε...

Εγώ θα σταθώ σε ένα κομμάτι της συνέντευξης που έδωσαν για το documentary της Ελληνικής σκηνής. "Εαν αυτό που θέλουμε να βγάλουμε δεν έχει καλή παραγωγή ας μην το βγάλουμε ποτέ". Πολύ μεγάλη κουβέντα κατ' εμέ, που πάντα θέλω έναν ήχο της προκοπής που να μπορεί να ακουστεί κι όχι τσεντζερέδες να βαράνε και κιθάρες να τζιτζικίζουν όπως τα παλιά καλά χρόνια.

Hades είπε...

Δηλαδή το Argus που είναι από τους αγαπημένους δίσκους τι παραγωγή έχει, θα έλεγες; Καλή; Σκατά είναι.
Ή μήπως τόσες και τόσες δισκάρες στο μέταλ που βγαίνουν και ξαναβγαίνουν ως digitally remastered βγαίνουν για άλλον λόγο;
Μην αρχίζουμε πάλι τα ίδια. Για δικαιολογίες ψάχνουμε να εξαντλούμε την αυστηρότητά μας στην ελληνική σκηνή. Το να κάνει ένα γκρουπ κάτι για την πάρτη του, να το δεχθώ. Όχι ότι η παραγωγή είναι το Α και το Ω όμως.
Και οι Deceptor τζιτζικιζαν, το ίδιο και οι Sarissa, για βρες μου όμως πόσα συγκροτήματα έχουν τέτοια τραγούδια κι ας έχουν καλή παραγωγή.
Αναμφίβολα η καλή παραγωγή είναι μεγάλο ατού, δεν είναι και το παν όμως.

Giannis P. είπε...

Καλά τώρα νταξ... μιλάς για το Αrgus που ΚΑΙ δεν έχει κακή παραγωγή ΚΑΙ δεν μπορεί να συγκριθεί με metal δίσκο έτσι απλά...

Όσο για τα "remaster" γίνονται μόνο και μόνο για να ξεπουληθεί ο back catalogue των εταιρειών. ΑΝΑΘΕΜΑ κι αν μπορεί όμως κάποιος να διακρίνει ουσιαστικές διαφορές μίξης στον ήχο.

Κι επειδή μου αναφέρεις τους Deceptor και τους Sarissa. Οι πρώτοι δεν μου αρέσουν ενώ οι δεύτεροι ναι. Έχεις μήπως υπόψιν σου τι ΚΑΛΕΣ εποχές, πόσοι στην Ελλάδα άκουγαν ή αγόραζαν το συγκεκριμένο είδος μέταλ? Πολύ λιγότεροι απ'όσους φαντάζεσαι! Η μήπως έχεις την εντύπωση οτι αναλογου ύφους μπάντες του εξωτερικού, πουλούσαν τίποτα χιλιάδες δίσκους στην Ελλάδα.


Και μιλάμε για μπάντες που η μεν μια δεν δισκογραφήθηκε ποτέ, η άλλη έβγαλε τον πρώτο της δίσκο το 93 ο οποίος δεν είχε καμία σχέση από άποψη κάβλας και πόρωσης με το ντέμο το οποίο γαμεί. Αϊντε τρέχα γύρευε δηλαδή.


Οι Ελληνικές μπάντες λόγω της μικρής αγοράς έπρεπε να παίξουν με εμπορικούς όρους, για να μπουν στα ράφια της μάζας. Ένας από αυτούς τους όρους ήταν κι ο καλός ήχος, πάει και τελείωσε.


Και αυτός είναι κι ο λόγος που από εκείνη την εποχή, οι Spitfire και οι Raw Silk είναι οι δημοφιλέστεροι όλων.

Hades είπε...

........
Δηλαδή τώρα ρε Κεβ θες να με κάνεις να πιστέψω ότι αυτά που λες, θες και τα λες;
Δηλαδή ενώ το demo των Sarissa σου αρέσει περισσότερο από το ομώνυμό τους, παρόλο που από πλευράς παραγωγής είναι έτη φωτός πίσω, παρά ταύτα εν προκειμένω δεν σε ενοχλεί τόσο; Εδώ δηλαδή γιατί δεν παίζει ρόλο η παραγωγή;
Επειδή το demo είναι όντως απίστευτη περίπτωση; Ε, και; Διάλεξε, για την παραγωγή θα μιλήσουμε τελικώς, ή για την μουσική; Διότι αν θες να συνεχίσεις για την παραγωγή θα πρέπει να παραδεδχθείς ότι ο πρώτος δίσκος των Sarissa είναι κλάσεις ανώτερος από το demo.
Εξάλλου αυτό προσπαθείς να με πείσεις.
Η διαφορά είναι ότι όταν κάτι το γουστάρουμε, είθισται να κάνουμε και τα στραβά μάτια. Κι όσο πιο πολύ το γουστάρουμε, τόσο πιο πολύ τα κάνουμε τα στραβά μάτια. Δηλαδή... πλην εμού, που ούτως ή άλλως από τα πρώτα μου χρόνια στο μέταλ ήμουν βουτηγμένος στα σκατά. Δηλαδή όταν μιλάμε για παραγωγή τι σχέση έχει το αν το Argus και οι Wishbone Ash εν γένει δεν συγκρίνονται με το μέταλ; Την παραγωγή εξετάζουμε, όχι την χροιά του ήχου ή την σκληρότητα της μουσικής, ούτε το επίπεδο των συνθέσεων. Καλή παραγωγή μπορείς να βρεις και στο μέταλ και στο ροκ και στο έντεχνο και στην ιρλανδέζικη μουσική. Αυτό τι σημαίνει, ότι όλες οι μουσικές είναι ίδιες;

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω ότι η δισκάρα που ακούει στο όνομα Show No Mercy έχει άθλια παραγωγή. Έχεις ακούσει κανέναν να το λέει αυτό; Και ποτέ δεν θα το ακούσεις. Μήτε θα ακούσεις ποτέ ότι το SNM είναι κακός δίσκος. Μήπως έχεις ακούσει κανέναν να λέει ότι ο Screaming for Vengeance έχει άθλια παραγωγή; Ποτέ των ποτών. Έχει πει ποτέ κανείς ότι οι πρώτοι δίσκοι των Sabbath που θεωρούνται μνημεία έχουν παραγωγή για τον πούτσο; Υπάρχει αθλιότερη παραγωγή φερ'ειπείν από του Paranoid; Ή μήπως όταν θα μιλήσουμε για παραγωγή θα βγάλουμε εκτός και τους Sabbath που θεωρούνται οι πατέρες του μέταλ για να τους εντάξουμε πχ στην κατηγορία της μη συγκρίσεως, όπως με το Argus; Η μουσική αποτελείται από διαφορετικούς παράγοντες. Ένας είναι η σύνθεση, ένας είναι ο ήχος, ένας άλλος η παραγωγή και πάει λέγοντας.

Επειδή ανέφερες το ντοκυμανταίρ, μήπως θυμάσαι τι λέει για την παραγωγή ο Kirk; Πως "όταν τους πήγαμε τις μπομπίνες μας είπαν έχει γίνει λάθος, το έχετε ηχογραφήσει πιο γρήγορα". Σκέφτηκες ποτέ γιατί το Made in Hell ενώ έχει κομματάρες έχει άθλια παραγωγή; Ποιοι έφταιγαν; Οι Flames; Έχεις ρωτήσει ποτέ κάποιον ξένο, πρόσεχε: όχι Έλληνα αλλά ξένο, να σου πει τι πιστεύει για το Made in Hell ή το με την επίσης άθλια παραγωγή Kingdom of the Kings; Ότι είναι δισκάρες θα σου πει.
Η παραγωγή των Spitfire και των Raw Silk ήταν απείρως καλύτερη ακριβώς επειδή το στυλ τους ήταν πιο κοντά στο hard rock παρά στο μέταλ, με αποτέλεσμα η τεχνογνωσία πάνω στο ροκ να είναι πιο αξιοποιήσημη. Στο μέταλ ήταν μπαστούνια τα πράγματα, τα γκρουπ έπρεπε να τα καταφέρνουν μόνα τους. Πως να κάνεις μέταλ παραγωγή δίχως παραγωγούς που να ήξεραν το μέταλ; Το θεωρείς τυχαίο πως όλα τα πρώτα χρόνια δεν υπήρχε demo ή δίσκος στο ελληνικό μέταλ που να έχει έστω απλά καλή παραγωγή; Δηλαδή τι θες να μου πεις; Ότι ΟΛΑ τα τότε ελληνικά συγκροτήματα ήταν τόσο άχρηστα; Κανένα δεν ήθελε να κάνει καλή παραγωγή; Κανένα δεν είχε φιλοδοξίες; Τι διάολο; Μήπως κανένας δεν βοήθαγε τα ελληνικά συγκροτήματα; Λέω, μήπως;
Απλώς έχουμε μπερδέψει την πούτσα με την βούρτσα: ακούμε έναν δίσκο και έχουμε την εντύπωση πως και ένα demo επιβαλλόταν να έχει εξίσου καλή παραγωγή. Μα το γαμημένο ήταν demo, demonstration. Δεν ήταν δίσκος.

Το ότι ο καλός ήχος ήταν ανέκαθεν ατού, δεν το συζητάμε. Στο ότι είναι το Α και το Ω διαφωνώ κάθετα και οριζόντια.
Και τι δουλειά έχει το ποιο συγκρότημα έβγαλε τελικώς δίσκο και ποιο όχι; Δηλαδή των 90% των nwobhm συγκροτημάτων που έβγαλαν μόνο ένα εφτάρι κι αυτό ελέω Neat θεωρείται πως είχε... δισκογραφηθεί; (μην ανοίξω το στόμα μου κιόλας για τις παραγωγές του nwobhm που ως γνωστόν είναι περιζήτητο)
Πλάκα μου κάνεις;

Επίσης, αναφορικά με το πόσοι αγόραζαν τότε ελληνικές δουλειές, επέτρεψέ μου να το ξέρω καλύτερα. Τότε δεν υπήρχε ίντερνετ και λοιπές μαλακίες να βρίσκεις δισκογραφίες ολόκληρες με ένα απλό κλικ. Και για να γίνει tape trading κάποιος έπρεπε να αγοράσει. Αν τότε οι μεταλλάδες στην Ελλάδα ήταν 100, οι 20 ασχολούνταν με την ελληνική σκηνή και από αυτούς τους 20 οι 7 τουλάχιστον ασχολούνταν μανιωδώς. Σήμερα ασχολούνται οι 7 στους χίλιους, μην σου πω στους 10 χιλιάδες. Ακόμη και τα ξένα γκρουπ κατά το παρελθόν αναλογικά πουλούσαν πολύ περισσότερες κόπιες σε σχέση με σήμερα. Κι αυτό φαινόταν από τις συναυλίες. Σήμερα ένα καλό ξένο συγκρότημα μπορεί να μαζέψει 200-300 άτομα. Τότε 300 άτομα μάζευε για πλάκα ένα ελληνικό. Και ξέρεις γιατί; Διότι τότε δεν είχαμε γίνει μη μου άπτου, να τα θέλουμε όλα καλογυαλισμένα και χλιδάτα. Τότε μας ενδιέφερε η μουσική προπάντων.
Ξέρεις πόσα και πόσα demo έχουν εκτελέσεις κομματιών κλάσεις ανώτερες από τις μεταγενέστερες "δισκογραφικές"; Αν πηγαίναμε βάσει της παραγωγής, αυτήν την στιγμή θα ήμασταν μόνο με τα γνωστά ονόματα. Maiden, Metallica, King Diamond, Priest κλπ. Όλα τα υπόλοιπα θα είχαν αφανιστεί εν τη γεννέσει τους.

Είπα και στο προηγούμενο: η ελληνική σκηνή είναι σαν ένα σκυλάκι του δρόμου. Πάνε όλοι οι βαρύμαγκες και το κλωτσάνε, αλλά ουδείς εξαυτών τολμάει να κλοτσήσει τον διπλανό υπό τον φόβο μην φάει καμιά μπάτσα και του κατέβει ο ουρανός στο κεφάλι. Έτσι κι εμείς μόνο στην ελληνική σκηνή ξέρουμε να εξαντλούμε την αυστηρότητά μας.

Μουσική το λένε το άθλημα, και η μουσική έρχεται πρώτη.

Α, και μιας και το ξέχασα, και το First Attack για τον πούτσο παραγωγή είχε. Μην ξεχνιώμαστε. Απλώς ήταν λίγο καλύτερη από τις περισσότερες. Και μην αρχίσουμε τώρα άλλες κουβέντες ότι ντάξει, δεκαετία του 80 ήταν, τι παραγωγή ήθελες να είχε. Όταν θα μιλάμε αυστηρά για τις κακές παραγωγές των demo, να μιλάμε εξίσου αυστηρά και για τις κακές παραγωγές των δίκων. Δεν το κατάλαβα... Δηλαδή γιατί να βλέπουμε ένα demo πιο αυστηρά; Το αντίθετο θα έπρεπε να συμβαίνει.

Giannis P. είπε...

Μάλιστα...

Ξαναρωτάω...

Πόσους δίσκους έχουν πουλήσει οι OMEN στην Ελλάδα? Oi Warlord ? Oι Heir Apparent? οι Riot? ή το Show no mercy που αναφέρεις? Τίποτα χιλιάδες?

Τι καθόμαστε και συζητάμε δεν ξέρω.

Προσωπικά δεν εξαντλώ καμιά αυστηρότητα κι αν αναφέρεσαι σε μένα εισαι εντελώς λάθος.

Για να τελειώνω με αυτό το θέμα. Η 80ς( οπού εκεί κρίθηκαν τα ΠΑΝΤΑ) Ελληνική σκηνή των 8!!! δίσκων (οι οποίοι και αυτοί πούλησαν τα ανάλογα) είχε την ΦΥΣΙΚΗ της εξέλιξη.


Τελεία και παύλα.

Hades είπε...

Κάτσε ρε Κεβ, μου λες κάποια πράγματα και σου απαντάω. Αυτό τι σημαίνει; Ότι απευθύνομαι σε'σένα; Χθες σε γνώρισα; Ή μήπως για να μην απευθυνθώ σε'σένα να μην απαντήσω σε τίποτε;

Κάποια πράγματα που αναφέρεις όμως υπόκεινται και στην γενικότερη νοοτροπία που υπάρχει όμως. Η παραγωγή πχ είναι ένα κλασικό αφοριστικό επιχείρημα όσων ντε και καλά απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την ελληνική σκηνή. Εγώ αυτό που λέω απλά είναι πως δεν είναι το παν. Είναι σημαντική, αλλά όχι το πάν.

Στα περί 8 δίσκων, γιατί κρίθηκαν τα πάντα; Σου υπενθυμίζω ότι τότε οι Έλληνες μεταλλάδες υποστήριζαν πολύ περισσότερο την ελληνική σκηνή. Ναι, με 8 δίσκους και αναρρίθμητα demo. Η δεκαετία του 80 τελείωσε όμως. Στην παρούσα δεκαετία που οι δίσκοι βγαίνουν με ικανοποιητική συχνότητα, που η τεχνολογία είναι απείρως ανώτερη, που κακή ή έστω μέτρια παραγωγή πολύ δύσκολα θα βρεις, που υπάρχει και αυτό το γαμημένο το ίντερνετ που μπορείς να βρεις κυριολεκτικά τα πάντα αν ψάξεις, γιατί δεν την υποστηρίζουν την σκηνή; Στις συναυλίες τα ελληνικά γκρουπ έχουν από κάτω 30-40 άτομα. Οι περισσότεροι έρχονται για το "μεγάλο" (το λέει ο Γρηγόρης στο ντοκυμανταίρ κιόλας, και αν θυμάσαι τα'χω χώσει κατ'επανάληψιν κι εγώ σε σχόλιά μου για συναυλίες). Γιατί δεν πάνε; Γιατί δεν στηρίζουν; Επειδή δεν ήταν καλές οι παραγωγές της δεκαετίας του 80;
Ή μήπως επειδή αυτή είναι η γενικότερη νοοτροπία που μας χαρακτηρίζει; Ότι ελληνικό ίσον δογματικά κακό;
Ή μήπως θες ν'αρχίσω ν'ανοίγω πάλι το στόμα μου για το χάμστερ και τον ελληνικό μέταλ τύπο γενικότερα; Διότι και αυτός φέρει τεράστιο μερίδιο ευθύνης στην όλη κατάντια.

Τελικώς μπορούμε ν'αποφασίσουμε τι μας ενοχλεί στην ελληνική σκηνή; Διότι το γαμημένο -και αυτό είναι το παράπονό μου- την έχουμε βάλει στο ίδιο τσουκάλι με τη Γερμανία και τις ΗΠΑ από πλευράς προδιαγραφών και την θάβουμε πατόκορφα. Και πάλι όμως, πόσοι έχουν ακούσει demo συγκροτημάτων όπως οι Metallica και οι Slayer; Τα περισσότερα δεν ακούγονταν. Και όμως τα τότε συγκροτήματα συνέχισαν και έγιναν και μεγάλα ακριβώς επειδή στηρίχθηκαν. Αν όλοι τα έβλεπαν όπως βλέπουμε εμείς τα δικά μας, τότε δεν θα υπήρχε καν μέταλ.

Ανώνυμος είπε...

οι μπατλροαρ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ .....
ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΚΡΟΥΠ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ VICE HUMAN

ΕΝΤΕΛΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ...............
ΒΑΡΕΤΑ,ΑΝΟΣΤΑ ,ΤΙΠΟΤΕΝΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
Κοινως... BULLSHIT!

η Ελλαδα θελει ΕΠΙΚ , ΟΧΙ βαρετο νυσταγμενο ΠΑΟΥΕΡ
η Ελλαδα θελει ενα γκρουπ σαν τους
Μανογουρ.
αντε ΓΕΙΑ ΡΕ!!!!

Ανώνυμος είπε...

ΜΑΝΟWΑR?ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΓΚΟΥΡΕΣ ΜΕ ΠΡΟΒΊΕΣ?ΜΕΤΑLLΙCΑ Κ ΜΑΙDΕΝ Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΈΤΑL.ΑΠΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΕΧΟΥΜΕ SΡΙΤFΙRΕ,FLΑΜΕS,ΝΕΜΕSΙS,ΜΑRΑUDΕR Κ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ FΙRΕWΙΝD ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΚΡΟΥΠΑΡΑ.ΩΡΑΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΤΕ,ΤΩΡΑ ΤRΑGΙC.ΤΑ ΝU ΜΕΤΑL ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΝ ΛΟΥΤΣΟ.ΡΟΥΜΠΗΣ