Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Metal from Hellas



Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: θα ρίξω πολύ θάψιμο στο παρακάτω κείμενο. Όποιος δεν γουστάρει, ας μην το διαβάσει. Πάμε λοιπόν...
Αυτό το βιντεάκι έχει ήδη κυκλοφορήσει στο ίντερνετ εδώ και αρκετό καιρό. Πολύς κόσμος βιάστηκε να το ανεβάσει και να το μεταδώσει δεξιά κι αριστερά, είτε καλοπροαίρετα είτε ξερολίστικα. Προσωπικά ήθελα πρώτα να μάθω αν επρόκειτο να κυκλοφορήσει σε dvd (πιθανώς, αλλά μελλοντικά). Και λόγοι ευνόητοι και όσοι τους κατάλαβαν.
Όπως και να'χει, έχω διαβάσει (ιδίως σε φόρα) ενδιαφέρουσες απόψεις για το εν λόγω βίντεο. Και σοβαρές και ηλίθιες. Και εν θερμώ και απλά για τη συμμετοχή. Και πάει λέγοντας. Δεν το κρύβω όμως ότι κάποια πράγματα μου έχουν κάνει τεράστια εντύπωση.

Κατ' αρχήν μέσα στο εν λόγω πόνημα αναφέρεται κάποιες φορές ότι η όλη φάση γίνεται για την πτυχιακή εργασία του Νίκου Παπακώστα των Convixion. Επειδή γνωρίζω εκ των έσω κάποια πράγματα θα πω τα εξής: ο Νικόλας (που είναι και γαμώ τα παληκάρια) αποφάσισε για την πτυχιακή της σχολής του να κάνει ένα -ας πούμε- ντοκυμανταίρ για την ελληνική σκηνή. Το θλιβερό είναι ότι θα μπορούσαν και άλλοι να κάνουν κάτι αντίστοιχο, αλλά όταν έχεις τη δυνατότητα να αρκείσαι σε υψηλή κριτική και ταυτόχρονα είσαι Έλληνας, γιατί να κοπιάσεις; Ο Νικόλας, λοιπόν, μαζί με το άλλο το παληκάρι που έκαναν τη δουλειά, έτρεχαν από εδώ κι από 'κει, είτε μέσω γνωστών, είτε μέσω τηλεφωνικών επικοινωνιών να συγκεντρώσουν το απαιτούμενο υλικό. Μάλιστα, όπως έχει γράψει και ο ίδιος ο Νίκος στο διαδίκτυο, επεχείρησε να μιλήσει και με άλλες μπάντες, όπως οι Sarissa, οι Vavel, οι Rotting Christ κλπ και για κάποιους λόγους που δεν είναι δικό μου θέμα να σχολιάσω απλά η φάση δεν έκατσε. Δεδομένου λοιπόν ότι από ένα σημείο κι έπειτα ο χρόνος είχε αρχίσει να γίνεται πολύ πιεστικός δεν γινόταν να περιμένει κι άλλο, το ντοκυμανταίρ κυκλοφόρησε έτσι όπως το έχουμε δει όλοι (όσοι το έχουμε δει). Αυτά λοιπόν είναι μέσες-άκρες τα γεγονότα. Πάμε τώρα στα σχόλια που προανέφερα...

Οι γνωστοί και μη εξαιρεταίοι Έλληνες λόρδοι, βασιλείς, μεγαλογαιοκτήμονες κλπ, ευρύτερα γνωστοί και ως η μη μου άπτου high society του ελληνικού αφάν γκατέ με το που είδε το ντοκυμανταίρ ξεκίνησε: "λείπουν οι τάδε". "Ναι, όμως λείπουν και οι άλλοι". "Σωστά, λείπουν και οι παράλλοι όμως, καθώς επίσης κι εκείνοι". "Ρε, τους τάδε μην ξεχνάτε"...
Εν ολίγοις ό,τι θεωρεί ο καθείς ότι θα έπρεπε να έχει μπει στο ντοκυμανταίρ, καθώς και κυρίως ό,τι γουστάρει ο ίδιος προσωπικά, θα έπρεπε αυτομάτως να έχει μπει. Έτσι απλά. Και φυσικά ένα ντοκυμανταίρ που είναι ήδη σχεδόν 2 ολόκληρες ώρες θα έπρεπε να είχε βγει 6 ώρες, 8, 12 μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τον κόσμο. Κάτι σαν την τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών σε μία πλήρη μονοκόμματη version ενδεχομένως. Δυστυχώς όμως όπως έχουμε ξαναπεί, ο μαλάκας με άποψη είναι μια σύγχρονη μάστιγα της κοινωνίας μας. Διότι πρακτικά ελάχιστοι είναι αυτοί που είδαν πραγματικά το ντοκυμανταίρ και ακόμη λιγότεροι κατάλαβαν τι θέλει πραγματικά να πει. Οι περισσότεροι δυστυχώς αναλώθηκαν στο τι θα προτιμούσαν να έχουν δει, κανείς όμως τελικώς δεν απάντησε στο φλέγον ερώτημα: αφού δεν το γουστάρατε ρε παίδες, γιατι το είδατε δηλαδή; Διότι αν το είδατε από απλή περιέργεια ή απλά ενημερωτικά, τότε τα συγκεκριμένα σχόλια θα έπρεπε να απουσιάζουν.

Τι είδα εγώ; Κάποιες φάτσες από το παρελθόν, που ο καθένας είπε την άποψή του για κάποια ζητήματα. Είδα επίσης νέο αίμα να λέει όχι μόνο τι είχε ακούσει για τότε αλλά και πως είναι τα πράγματα σήμερα. Είδα κόσμο από μπάντες, από εταιρίες, από άλλου είδους κύκλους, ακόμη και από τα ΜΜΕ, που ο καθένας από τη μεριά του είχε κάτι να προσθέσει. Διάβασα από κάποιους να λέγεται ότι "τι δουλειά είχε ο τάδε εκεί πέρα". Μα κύρος δεν σου προσδίδει το τι είσαι αλλά το τι έχεις να πεις. Δηλαδή αν εγώ γνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις δεν μπορώ να πω την άποψή μου μόνο και μόνο επειδή δεν παίζω σε μπάντα ή δεν έχω εταιρία ή δεν δουλεύω σε μαγαζί κλπ; Τι ασοβαρότητες είναι αυτές επιτέλους;
Η δουλειά του Νικόλα ήταν εκπληκτική, δεν το συζητώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να είναι και καλύτερη. Σαφέστατα και θα μπορούσε. Το τι θα μπορούσε να είναι όμως δεν σημαίνει ότι την καθιστά αυταπάγγελτα μη καλή. Κάλυψε την πορεία της σκηνής σχεδόν από το ξεκίνημά της έως σήμερα. Μίλησε για το τότε και για το τώρα, κάνοντας όλους τους απαραίτητους παραλληλισμούς. Πάντα ένα τέτοιο αφιέρωμα θα έχει ελλείψεις, σχεδόν νομοτελειακά. Η ελληνική σκηνή δεν είναι τόσο μικρή όσο νομίζουν οι περισσότεροι. Κι ούτε έχει λίγα να πει. Έπρεπε όμως μέσα από ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα να καλυφθεί το μεγαλύτερο δυνατό κομμάτι της πίττας σε έναν περιορισμένο σε λογικά πλαίσια χρόνο. Γι'αυτό ακριβώς και το ντοκυμανταίρ είναι εξαιρετική δουλειά. Γι'αυτό και ακριβώς όσοι ελαφρά τη καρδία έσπευσαν να το κατακρίνουν (και δεν μιλώ για όσους εξέφρασαν ειλικρινείς απόψεις, αλλά για εκείνους που όταν τους πεις άσπρο λένε μαύρο μόνο και μόνο επειδή έτσι έχουν μάθει. Καλώς ή κακώς έχουμε μπερδέψει την καλοπροαίρετη κριτική με τα πικρόχολα σχόλια) θα παραμείνουν ντολμάδες και δη, κονσέρβας.

Ειπώθηκαν πράγματα εκεί μέσα που δεν το κρύβω ότι με συγκίνησαν. Μόνο τα ζουμιά που δεν με πήραν. Μάλλον επειδή τα έχω ζήσει κι εγώ και κάπου είχαν περάσει στηην σφαίρα της λήθης και των αναμνήσεων. Θυμήθηκα πόσο αυθεντικά (όσο και προβληματικά) ήταν κάποια πράγματα και καταστάσεις στο παρελθόν. Είδα φίλους και γνωστές φάτσες να λένε πράγματα που με εκφράζουν. Είδα κόσμο εκ των έσω να βγάζει στη φόρα τα προβλήματα που υπήρχαν και που τότε ήθελε σχεδόν υπεράνθρωπες προσπάθειες να υπερσκελίσεις, και που όμως πολύς κόσμος σήμερα τα χλευάζει παρά την άγνοιά του. Παλιά σου καθόταν μια θητεία και διαλυόταν η μπάντα. Τώρα ο κιθαρίστας είναι στην Αθήνα, ο ντράμερ στην Ξάνθη και ο τραγουδιστής στο Παρίσι και σου βγάζουν demo. Αυτά όλα όμως είναι λεπτομέρειες που διαφεύγουν από τον πολύ κόσμο, παρόλο που πρακτικά είναι αυτές που ανέκαθεν έκαναν τη διαφορά. Δίνονται σημαντικές απαντήσεις μέσα στο ντοκυμανταίρ: για τις κακές παραγωγές της τότε εποχής, για τα εμπόδια που υπήρχαν, για τα αγγούρια των συμβολαίων, για τις συγκυρίες που γύρναγαν μπούμερανγκ μόνο και μόνο επειδή ήμασταν στην Ελλάδα, καθώς και για πολλά άλλα, όπως μεταξύ άλλων και τα λάθη είτε των οπαδών, είτε των μέσων, είτε ακόμη και των ίδιων των συγκροτημάτων.

Πολλές φορές μιλάμε δίχως να σκεφτόμαστε, πόσω δε μάλλον όταν δεν ξέρουμε κιόλας. Ανατρίχιασα όταν άκουσα (που δεν το γνώριζα) ότι οι Vavel έχασαν συμβόλαιο λόγω των Helloween. Παλιά θυμάμαι, είχα διαβάσει κάποιον που ανέλυε πόσο ηλίθιοι ήταν στην Noise που αντί να υπογράψουν τους Sarissa υπέγραψαν τους (τότε) Σοβιετικούς Kruiz. Γιατί ηλίθια οι Noise; Επειδή είχε να διαλέξει ανάμεσα σε μια υπερμπάντα και σε ένα τεράστιο και σχεδόν "παρθένο" καταναλωτικό κοινό και επέλεξε το δεύτερο; Οι ατυχείς συγκυρίες που λέγαμε... Κι όμως, τελικά ποτέ δεν βάζουμε μυαλό. Δεν είδα έναν άνθρωπο ν'αναρωτιέται αν αυτό το ντοκυμανταίρ θα βγει για πώληση. Τουναντίον πολλοί έψαχναν να δουν αν και πως μπορεί να κατέβει... Ναι, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν αγοράζουν ποτέ και ενδιαφέρονται μόνο να κατεβάζουν, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει στο metal όχι μόνο εν Ελλάδι αλλά και παγκοσμίως. Και πέραν τούτου, από πικρόχολα σχόλια και υψηλή κριτική να φαν και κότες. Περισσεύει ο ξυπνητζιδισμός και η ειρωνία, την ίδια στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που ματώνουν για τις μπάντες.
Είδα μέχρι και κόσμο που ουσιαστικά χλεύαζε τον Γρηγόρη. Έναν Γρηγόρη που ούτε που θυμάμαι σε πόσα special thanx συγκροτημάτων έχει αναγραφεί. Έναν Γρηγόρη που πολύ αμφιβάλλω αν οι διάφοροι λαχανοντολμάδες με άποψη γνωρίζουν πόσες μπάντες έχει φέρει στην Ελλάδα για συναυλίες και πόσες φορές έχει βάλει το χέρι βαθειά στην τσέπη. Έναν Γρηγόρη που μέσα σε ένα εξάμηνο κάνει για τις μπάντες περισσότερα απ'όσα κάνουμε οι περισσότεροι σε μια δεκαετία. Όπως αντίστοιχα προφανώς υπάρχουν και κάποιοι άλλοι Γρηγόρηδες, αφανείς και μη. Και όμως κάποιοι μίλησαν πικρόχολα, που προσωπικά με στεναχώρησε (όχι μόνο επειδή είναι φίλος). Είναι οι ίδιοι με όσους δεν κατάλαβαν τι ήταν αυτό το ντοκυμανταίρ και τι ήθελε να πει. Ήταν οι ίδιοι με όσους θα είχαν ίσως την απαίτηση να δουν ακόμη και τους... Metallica μέσα σε ένα τέτοιο ντοκυμανταίρ. Είναι οι ίδιοι που ποτέ δεν πατάνε σε συναυλίες, που ποτέ δεν θα πλησιάσουν ένα ελληνικό συγκρότημα να του που έστω για το τυπικό του λόγου ένα "μπράβο ρε παιδιά, καλοί ήσασταν" ακριβώς επειδή δεν θα κάτσουν ποτέ να δουν ένα ελληνικό συγκρότημα. Είναι οι ίδιοι που δεν ξέρουν τι μέγεθος και σχήμα έχει ένα cd ή ακόμη χειρότερα ένας δίσκος βινυλίου. Είναι οι ίδιοι των οποίων ο ξερολισμός μετριέται σε αποκλειστικά gigabyte. Το ίδιο και η μαλακία στον εγκέφαλο.

Θέλετε να σας πω ποιος είναι ο σύγχρονος Έλλην μεταλάς; Είναι αυτός που λέει πόσο καραγκιόζηδες ήταν οι Vavel με τις φορεσιές του αλλά την ίδια στιγμή προσκυνάει τους Manowar και τους πρώϊμους Queensryche. Είναι ο ίδιος οπαδός που χλευάζει το βάψιμο των Crush αλλά θεοποιεί τους KISS, τον King Diamond και τη μισή νορβηγική σκηνή. Είναι ο ίδιος που θα μείνει ατάραχος αν μάθει ότι διαλύθηκαν οι Metallica αλλά θα πανικοβληθεί αν μάθει ότι έκλεισε το (κάθε) napster. Είναι ο ίδιος που βιάζεται να θάψει ή να απορρίψει κάτι που δεν άκουσε ποτέ του, όχι για δεύτερη φορά μπας και αλλάξει γνώμη, αλλά ούτε καν για πρώτη. Αυτός είναι ο Έλληνας μεταλλάς... Ο δεν κάνω ποτέ τίποτε, και επικρίνω τους πάντες και τα πάντα.

Να τον χαιρόμαστε...
Κι όσον αφορά το ντοκυμανταίρ, θα σας πρότεινα να το ξαναδείτε προσεκτικά. Περιέχει θησαυρό πληροφοριών. Αρκεί να είστε ανοικτόμυαλοι, πράγμα που εύχομαι σε όλους ολόψυχα.

20 σχόλια:

Panos Konstantinidis είπε...

Δεν το έχω δει. Θα το δω και μετά θα κάνω σχόλια.

Hades είπε...

Νομίζω ότι θα το βρεις εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Με την ησυχία σου.

Panos είπε...

Μόλις τώρα τελείωσα την παρακολούθησή του. Συμφωνώ ότι αν ήτανε να περιλάβει όλα τα συγκροτήματα η έρευνα θα πρέπει να διαρκούσε τουλάχιστον ένα δεκάωρο. Απλώς αφήνει απ' έξω ένα πολύ μεγάλο τμήμα της νεοελληνικής σκηνής με το να μην έχει σχεδόν καμία αναφορά σε συγκροτήματα όπως οι Christ, Varathron, Necromantia, Kawir, Nightfall, Naer Mataron, Nocternity κλπ. Προσωπικώς θα προτιμούσα να δω περισσότερο από αυτούς.

Όπως το βλέπω εγώ η έρευνα επικεντρώνεται κυρίως στα 80s, αφήνει ένα κενό δέκα δεκαπέντε ετών (90s και αρχές 00s) και ξαναεπικεντρώνεται σε νέα συγκροτήματα. Καταλαβαίνω ότι ίσως να μην υπήρξε χρόνος για όλα αυτά, αλλά νομίζω ότι "χάνει" το όλο εγχείρημα με το να επικεντρώνεται κυρίως στο παραδοσιακό μέταλ. Εγώ ας πούμε, ως κάποιος που δεν έχει ιδέα από την νεοελληνική μέταλ σκηνή, αν το δω ίσως σχηματίσω λάθος εντύπωση.

Θα μου πεις τώρα ότι σκοπός της έρευνας είναι να καταδείξει γιατί η νεοελληνική σκηνή δεν πήγε ποτέ μπροστά, οκ, δεκτό. Αν αυτός και μόνο είναι ο σκοπός τότε όλα όσα είπα παραπάνω ας αγνοηθούνε.

Και κάτι άλλο που δε μου άρεσε. Τί δηλώσεις είναι αυτές προς το τέλος ρε παιδια; Το μέταλ δεν είναι για γυναίκες. Ένας από τους λόγους που το μέταλ δεν ευδοκίμησε στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπήρχανε πολλές μεταλλούδες. Έλεος δηλαδή. Αυτά δεν τα λένε ούτε οι καραάσχετοι με το μέταλ και τα ακούω από στόματα μεταλλάδων; Άκυρο, πολύ άκυρο.

Hades είπε...

Κοίτα, καταλαβαίνω τι εννοείς, όμως αναφορικά με τον πιο ακράιο χώρο έγινε προσπάθεια αλλά δεν υπήρξε ανταπόκριση, κι ως εκ τούτου έμεινε μόνο με τους Septic Flesh. Το θέμα όμως δεν είναι εκεί πιστεύω, ακριβώς επειδή έγινε προσπάθεια να ειπωθούν κάποια συγκεκριμένα πράγματα για την σκηνή και όχι για τα είδη της ή για τις επιμέρους μπάντες. Επίσης, ισχύει για την δεκαετία του 90 αυτό που λες, υπό την έννοια ότι δεν έγινε ειδική μνεία, όμως πρακτικά καλύφθηκε από την πορεία συγκροτημάτων που ήταν ενεργά από την δεκαετία του 80. Όπως και να΄χει, υλικό υπάρχει τεράστιο και πιθανώς να βγει και σχετικά σύντομα ως πλήρες ντοκυμανταίρ (μυρίζομαι διπλό dvd κιόλας!). Απλά να ξέρεις κάτι, Πάνο: ακόμη και με ένα πλήρες ντοκυμανταίρ και πάλι τα πιο ακραία συγκροτήματα ενδέχεται να απουσιάζουν, κατά κύριο λόγο επειδή είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό αποκομμένα από μόνα τους. Δεν παίζει θέμα ριξήματος ή προτιμήσεων των "συντελεστών". Τουλάχιστον εγώ αυτό έχω καταλάβει από κάποια πράγματα που έχω συζητήσει.

Α, επίσης για το τελευταίο σχόλιο: ναι, δεν είναι ακριβώς έτσι όπως περιγράφεται, δηλαδή όχι τόσο τραγικό, όμως κρύβει και μεγάλο μέρος της (τότε) αλήθειας. Πρακτικά αποτέλεσε (το γκομενικό) αιτία μεγάλου ξεσκαρταρίσματος εντός του μέταλ. Διότι πρακτικά όποιος το πίστευε το μέταλ, και παρέμεινε και λοιπά προβλήματα με το "ασθενές" φύλο δεν αντιμετώπισε ποτέ. Οι υπόλοιποι απλώς το εγκατέλειψαν (το μέταλ).

Panos Konstantinidis είπε...

Άδη σίγουρα δεν παίζει θέμα ριξήματος. Το σχόλιο που έκανε δεν το έκανα με κακεντρέχεια ή κακία, απλώς με το να μιλάς για ελληνική μέταλ σκηνή και να έχεις ελάχιστες αναφορές στα ακραία συγκροτήματα, τα οποία στα '90 ήτανε (σχεδόν) τα μόνα που είχανε επιβιώσει, αφήνεις ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της σκηνής έξω.

Προφανώς τα παιδιά που κάνανε την έρευνα έχουνε πιο πολλές διασυνδέσεις με τους παραδοσιακούς του χώρου παρά με τους πιο ακραίους, και τους βγήκε φυσικώς αυτή η προτίμηση. Το ίδιο θα γινότανε αν κάποιος είχε πιο πολλἐς διασυνδέσεις με τους ακραίους, θα έριχνε το βάρος εκεί. Λογικό.

Η έρευνα από μόνη της είναι πολύ αξιόλογη, τουλάχιστον σε εμένα (που δεν έζησα την φάση των '80 λόγω ηλικίας και λόγω απόστασης από το κέντρο) έδωσε αρκετές πληροφορίες και μια ιδέα για το πως ήτανε η όλη μεταλλική κίνηση τότε. Οπότε μόνο ευγνώμων μπορώ να είμαι. Συγχαρητήρια στα παιδιά. Μακάρι να βγούνε και άλλα παρόμοια εγχειρήματα.

Hades είπε...

Κοίτα, θέμα διασυνδέσεων σίγουρα παίζει, ως έναν βαθμό όμως. Προσωπικά αυτό που έχω διαπιστώσει χρόνια τώρα είνια πως τα black συγκροτήματα είναι -τρόπον τινά- κλίκα, οπότε και αυτό παίζει τον ρόλο του. Όπως και να'χει, κράτα αυτό που σου έγραψα: και προσπάθεια έγινε, και πρόθεση υπήρχε. Για το ότι δεν έκατσε όμως, δεν ευθύνεται ο Νικόλας.

KOSATHEL είπε...

Καταπληκτικό Ντοκυμαντέρ, είμαι παλιός στον χώρο και δεν σας κρύβω ότι με πολύ συγκίνηση το παρακολούθησα.
Στην Συναυλία των VAVEL στην Αριστοτέλους ήμουν εκεί και όλα έγιναν όπως τα είπε.
Επίσης βρέθηκα σχεδόν σε όλες τις συναυλίες στον Ελλήσποντο.

Συγχαρητήρια στους δημιουργούς, πολύ θα ήθελα να το αγοράσω αν υπάρχει σε DVD.

Hades είπε...

Κάποια στιγμή θα βγει και σε dvd φίλε Kosathel και θα είναι και πολύ μεγαλύτερο σε διάρκεια (ή τουλάχιστον τέτοια είναι η πρόθεση) και πιο πλήρες. Θα είναι δηλαδή κανονικό ντοκυμανταίρ που προφανώς θα έχει και δυνατότητα υποτίτλων για να φύγει και στο εξωτερικό που ψοφάνε για τέτοια.
Το συγκεκριμένο πάντως απλά κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και μόνο -εκτός αν το πάρεις από κάποιον γνωστό χέρι με χέρι, δεν νομίζω να το'χουν και πολλοί άλλωστε. Άσε που μπορείς να το κατεβάσεις κιόλας. Εξάλλου απλώς η πτυχιακή εργασία του Νικόλα είναι, άσχετα αν μας έκανε πολλούς σχεδόν να μας πάρουν τα ζουμιά! :)

Ανώνυμος είπε...

to xeby metal einai gia anilikoys!!!!! parte to xabari. symfono kyriolektika me ayto

Sofia είπε...

Είμαι 43 χρονών και ακούω ακόμα metal. Και σκοπεύω να ακούω μέχρι το τέλος της ζωής μου. Σου λέει κάτι αυτό... ανώνυμε?

Panos Konstantinidis είπε...

Αφού είναι για ανήλικους ρε ανώνυμε γιατί παρακολουθείς αυτό το ιστολόγιο τότε;

KOSATHEL είπε...

Και εγώ είμαι ανήλικος 43 ετών.

Και ποια είναι η μουσική για ενήλικους Ανώνυμε;

Hades είπε...

@ανώνυμο
Φίλε μου, μην ξεχνάς ότι αυτός που εξέφρασε αυτήν την άποψη στο ντοκυμανταίρ είναι ένας άνθρωπος 50φεύγα ετών που δεν εγκατέλειψε το μέταλ ούτε δευτερόλεπτο όλα αυτά τα χρόνια και όχι μόνο ήταν εκ των πρωτοπόρων αλλά έμεινε εκεί και στις πολύ δύσκολες εποχές της ελληνικής σκηνής. Οπότε αυτό που λέει δεν το λέει τόσο για την ηλικία, όσο για το πως νοιώθεις ως άνθρωπος. Δηλαδή όπως σου λέει ότι το μέταλ είναι για ανηλίκους, αντίστοιχα τα σκυλάδικα είναι για τους κλάψες (μέσα τους) κλπ. Μην ξεχνάς ότι το μέταλ είναι μια πολύ δυνατή μουσική η οποία βιώνεται και έντονα, και προφανώς σε κάτι τέτοιο πήγαινε κι αυτή η άποψη. Πάντως ειλικρινά, από ολόκληρο το ντοκυμανταίρ εκεί πέρα σκάλωσες;

@Σοφία, Πάνο, Kosathel
Να τα εκατοστήσουμε άπαντες... :):):)
Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο... :)

Sofia είπε...

Ρε παιδιά, σταθείτε. Τώρα κατάλαβα τι εννοεί ο άνθρωπος όταν λέει ότι το metal είναι για ανήλικους. Εννοεί για αθώες ψυχές, απονήρευτες. Πώς αναγράφουν σε μια "πονηρή ταινία" "Μόνο για ενήλικους" (δηλαδή για πονηρούς)? Ε, ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή το metal είναι κάτι σαν cartoon φάση να πούμε (με την καλή έννοια - όχι ότι υπάρχει και κακή αλλά λέμε τώρα). Έτσι δεν είναι ανώνυμε? Sorry που σε παρεξηγήσαμε ρε φιλαράκι...

Sofia είπε...

Πάντως πέρα από την πλάκα αξίζουν συγχαρητήρια στον Νίκο και σ' όσους συνέβαλαν στο ντοκιμαντέρ αυτό. Είμαι περίεργη να μάθω τι βαθμό πήρε γι' αυτή του την εργασία. Δεν θα σταθώ καθόλου στο να κρίνω ανθρώπους και καταστάσεις. Ο καθένας έχει το δικαίωμα της γνώμης του (ακόμα και ο ανώνυμος - το μόνο ενοχλητικό βασικά είναι το "όνομά του"). Το μόνο που ξέρω να πω από τις δικές μου εμπειρίες των προηγούμενων δεκαετιών και ειδικά της δεκαετίας του '80 είναι ότι όλα αυτά που περιγράφονται εδώ είναι αλήθεια. Συνέβησαν και χαίρομαι ιδιαίτερα που ήμουν ζωντανή μάρτυρας αυτής της υπέροχης, μοναδικής δεκαετίας που με σημάδεψε για πάντα! Τέλος, θα ήθελα να σταθώ στα τελευταία δευτερόλεπτα του ντοκιμαντέρ, εκεί που ζητάται η γνώμη 2 νέων παιδιών για το τι είναι metal γι' αυτούς. Είμαι σίγουρη ότι θα προσέξατε τη διαφορά ανάμεσα στην κουλτούρα του σημερινού και του τότε μεταλλά, την έλλειψη "φλόγας" στα μάτια του πρώτου. Και είμαι σίγουρη ότι η επιλογή των 2 αυτών ατόμων σαν επίλογος δεν ήταν τυχαία. Αυτή τη διαφορά ήθελε να δείξει και ο Νίκος. Ο πρώτος μιλάει για μπίρες και ξεσάλωμα και ο δεύτερος για αντίσταση και επανάσταση! Τα συμπεράσματα δικά σας. Μπράβο, Νίκο και συνεργάτες του, για άλλη μια φορά!

Zed Ryder είπε...

Επιτρέψτε μου να κάνω κι εγώ ένα σχόλιο, ίσως πιο αποστασιοποιημένο, ως κάτοικος της επαρχίας, που έκανα 5 χρόνια στην Αθήνα. Δεν ξέρω ποιοι ήταν οι πρωτοστάτες παλιότερα ή ποιοι "δικαιούνται" να μιλάνε για μέταλ, αλλά εγώ στις περισσότερες συναυλίες που πήγα έλεγε "eat-metal". Βλέπωντας όλες τις συναυλίες που τόλμησε να φέρει ο Γρηγόρης και όλα τα άλμπουμ που επίσης τόλμησε να κυκλοφορήσει, γιατί ως γνωστόν το κέρδος είναι από αστείο ως μείον, δεν μπορώ παρά να απορώ με αυτούς που τον σχολιάζουν αρνητικά... Μέχρι και τους Manilla Road στην Καβάλα που κοιμόμαστε όρθιοι έφερε... (και ας ήταν το 70% του κόσμου από άλλες πόλεις)
Όσο για το ίδιο το βίντεο, κι εγώ αν το έκανα δεν θα είχα death ή black συγκροτήματα. Πως θα ξέρεις ποιοι είναι οι πιο σημαντικοί αν δεν ακούς καν?

Hades είπε...

Σε παρακαλώ διευκρίνισε πως δεν είσαι... εγώ με άλλο ψευδώνυμο, διότι πάλι θα τα ακούω... :):):)

Περιττό να πω ότι συμφωνώ σε όλα. Επέτρεψέ μου όμως να μην σχολιάσω περαιτέρω (αν κι εδώ το έχω) διότι θα βγάλω το φτυάρι πάλι....

Demelene είπε...

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου hard core μεταλά. Δεν μαρέσει και ο όρος μεταλάς.

Με βάση αυτο η αποψη μου ειναι μπράβο στο παλικάρι. Οτι και να λέμε, ποιος τολμάει να σχολιάσει, κάποιον που έχει τα @@ να μελετήσει κάτι που όλη η κοινωνία επισήμως προσπαθεί να κρύψει? Πόσο μάλλον το έργο αυτό να κάνεις διπλωματική?


Με βάση και μονο οτι η γλώσσα του ντοκιμαντέρ ειναι ελληνική, θεωρώ το πανεπιστήμιο Ελληνικό. Εχοντας περάσει από τους σχετικούς χώρους για 8 χρόνια, μιλάμε ο ειναι θεός που τόλμησε σε ένα τέτοιο κολημένο χόρο να πάει να πάρει πτυχίο με ένα τόσο δαχτυλοδεικτούμενο θέμα.

Και μην ξεχνάμε οτι ειναι διπλωματική και όχι επαγγελματική παραγωγή.
Εξαιρετικό

Ανώνυμος είπε...

Πάρα πολύ ωραίο το ντοκυματέρ, μου άρεσε που είχε εικόνες από τις τότε εποχές και πραγματικά δείχνει ότι αυτός που το γύρισε το γουστάρει αυτό που κάνει,εγώ δυστυχώς από τα μέσα των 90ς και μετά ξεκίνησα να ακούω λόγω ηλικίας και δεν πρόλαβα τις πιο θρυλικές εποχές(70ς,80ς ως μέσα 90ς)!Όποιος μπορεί ας κάνει μια λίστα με ελληνικά heavy speed άλμπουμ κυρίως συγκροτήματα και από τότε και τώρα να ψάξουμε όσοι δεν ξέρουμε και πολλά από αυτήν την σκηνή.
ps. οι Spitfire τα σπάνε \m/

Ανώνυμος είπε...

Πολυ ωραιο βιντεο, ηταν εξαιρετικα ενδιαφερον να γνορισω καποιες παλαιοτερες πτυχες της μουσικης αυτης, και μιλαω σαν εφηβος, σαν καποιος που του αρεσει πολυ αυτο το ειδος και γενικα η σκηνη αυτη, και θελει να βλεπει καινουργιες ελληνικες μπαντες να συνεχιζουν να εμφανιζονται και να μην εκλειψει η μουσικη αυτη.Μαγκες μπραβο σας! Πρεπει να ξυπνησουμε καποτε σαν λαος οσο δυσκολο και αν ειναι αυτο γιατι ολοι κοιταμε να βολευτουμε και δε μας ενδιαφερει τιποτα αλλο. Πραγματικα μπραβο για τη δουλεια που ριξατε σε αυτο το βιντεο!